Politiethriller in een enigszins rauwe setting

Voordat Stuart MacBride met schrijven begon, heeft hij diverse baantjes gehad, waaronder schoonmaker van toiletten in de offshore, webdesigner en programmeur. Omdat vrienden van hem zeiden dat het leuk was, is MacBride ook met schrijven begonnen. Zijn debuut, Steenkoud, verscheen in 2005 waarmee hij de Barry Award voor het beste debuut won. De vermisten en de doden, de nieuwste en negende thriller met Logan MacRae als hoofdpersonage, speelt zich net als zijn voorgaande boeken af in Aberdeen, de stad waar de auteur is opgegroeid.

Nadat brigadier Logan MacRae een moordenaar gearresteerd heeft, wordt hij bij de geüniformeerde regiopolitie geplaatst. Niet omdat hij zijn oude werkzaamheden niet aan zou kunnen, maar omdat hij het misschien niet zo leuk vindt. Nu krijgt hij onder andere te maken met winkeldiefstal, ontsnapt vee en drugsdealers en -verslaafden. Dit wordt anders wanneer in het stadje Banff het dode lichaam van een zesjarig meisje wordt gevonden. Hoewel hij zich niet met het onderzoek naar de moord mag bemoeien, doet hij dat toch. Dan blijkt ook dat er op het Schotse platteland veel meer aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt.

De achtervolging in het eerste hoofdstuk van De vermisten en de doden speelt zich in een razend tempo af en heeft aan het eind een verrassing te bieden. Voor iemand die Logan MacRae nog niet kent, is het zelfs niet duidelijk wat zijn rol is. Die duidelijkheid komt aan er het eind van dit korte hoofdstuk overigens wel en weet je dat hij zich aan de goede kant van de samenleving bevindt. Die hoge snelheid en de paar spannende momenten van het begin worden in de daaropvolgende hoofdstukken zo goed als niet voortgezet. Pas aan het eind van het boek keert de spanning terug.

Tussen het begin en de ontknoping speelt het verhaal zich in een aanvaardbare snelheid af. Logan en zijn collega's voeren hun politietaken uit waarbij je de indruk krijgt dat het criminaliteitspercentage in Aberdeen en vooral de omgeving daarvan wel heel erg hoog moet zijn. Want in al die hoofdstukken, waarbij een goede indruk gegeven wordt van het degelijke politiewerk, speelt zich voldoende af waardoor je je niet hoeft te vervelen.

Zoals gezegd is De vermisten en de doden de negende thriller waarin Logan MacRae zijn opwachting maakt. Daardoor wordt zijn personage, maar ook dat van een aantal vaste personages, niet uitvoerig uitgewerkt. Desondanks is het heel goed mogelijk om een goed beeld van hen te kunnen vormen. Vooral omdat tijdens het verhaal iets meer bekend wordt uit de eerder verschenen boeken. Het verdient zeker aanbeveling om de boeken in volgorde te lezen, maar omdat de verhaallijn helemaal los staat van de voorgaande boeken kan dit boek wel degelijk afzonderlijk gelezen worden.

Ondanks de vele verhaallijnen is MacBride's schrijfstijl niet erg ingewikkeld en leest het boek vlot. De auteur weet alle losse eindjes aan elkaar te knopen en zorgt voor een afgerond geheel, waarbij hij aan het eind van het verhaal ook alle ruimte open laat voor een volgende Logan MacRae. Alles bij elkaar is De vermisten en de doden een prima politiethriller in een enigszins rauwe setting.