Overtuigt in alle opzichten

De Zwitserse auteur Joël Dicker was nog maar tien jaar oud toen hij al een natuurtijdschrift oprichtte, waar hij uiteraard ook voor schreef. Hierna duurde het een tijd voor hij de draad weer oppakte, want pas na zijn rechtenstudie begon hij met het schrijven van romans. In 2005 debuteerde hij met de novelle Le Tigre, maar zijn grote doorbraak kwam met De waarheid over de zaak Harry Quebert, dat in 2014 in een Nederlandse vertaling verscheen en waarvoor hij een aantal literaire prijzen won.

Anderhalf jaar na de publicatie van zijn eerste roman leidt Marcus Goldman aan, naar wat hij noemt, de schrijversziekte. Terwijl de deadline voor een nieuw boek steeds dichterbij komt, lukt het hem niet om maar iets op papier te zetten. Op een dag neemt zijn mentor Harry Quebert contact met hem op en vertelt hem dat in zijn tuin het lichaam van het al meer dan dertig jaar vermiste vijftienjarige meisje Nola Kellergan is aangetroffen. In haar graf ligt tevens het manuscript van de roman waarmee hij doorbrak en daarom is hij meteen de hoofdverdachte. Goldman is er echter van overtuigd dat zijn vriend onschuldig is en doet er alles aan om dat te bewijzen.

Na een kort fragment van een melding bij de alarmcentrale en een eveneens niet al te lange proloog maakt de lezer kennis met schrijver Marcus Goldman, uit wiens perspectief de vele gebeurtenissen voor een groot deel worden verteld, en niet veel later wordt Harry Quebert geïntroduceerd. Beide personages zijn, hoewel er tevens ruim voldoende aandacht aan andereen wordt besteed, bepalend voor het verloop van de plot. De jonge Nola Kellergan is dit eigenlijk ook, want wat er in 1975 – het verhaal speelt zich in 2008 af – voorgevallen is, loopt als een rode draad door de twee verhaallijnen, die feitelijk als één gezien kunnen worden, heen. Door de uitgebreide en goede beschrijvingen van de diverse personen krijg je een goede indruk van ze en denk je hen vrij goed te kennen. Tegen alle verwachtingen in is er dan toch buiten de waard gerekend, want voor een enkeling geldt dat ze uiteindelijk iets anders in elkaar steken dan aanvankelijk leek.

Omdat het verhaal zich in diverse perioden afspeelt, is er een continue spanning. De omstandigheden, de intrigerende en vaak bijzondere personages én het onderzoek naar de ware toedracht van de dood van het vijftienjarige meisje werken dit ook nog eens in de hand. Talrijke plotwendingen zorgen ervoor dat de lezer eigenlijk nooit weet waar hij aan toe is. De ene keer denk je dit, een moment later alweer dat, het komt er dus op neer dat de auteur hem veelvuldig verrast en regelmatig op het verkeerde been zet. Vooral aan het eind, wanneer echt alle puntjes op de i worden gezet, wordt duidelijk wat Nola is overkomen en wie daarvoor verantwoordelijk waren. Tot dan blijf je, ondanks allerlei onjuiste vermoedens in het ongewisse en twijfel je aan velen. Dit komt hoofdzakelijk omdat de meesten een geheim bewaren of niet de volledige waarheid vertellen. Uiteraard komt dit allemaal wel bovendrijven, maar heel geleidelijk aan.

Het boek heeft ogenschijnlijk alle kenmerken van een thriller en leest in feite ook als zodanig, maar in werkelijkheid is het veel meer dan dat. De roman verhaalt onder andere over een onmogelijke liefde (het is onmogelijk daarbij niet even aan Lolita van de Russische auteur Vladimir Nabokov te denken), over met zichzelf in de knoop zittende schrijvers, over vriendschap en over nog zoveel meer. Deze veelheid aan ingrediënten heeft tot gevolg dat de lezer zich geen moment hoeft te vervelen, er gebeurt immers aldoor wel wat. De waarheid over de zaak Harry Quebert boeit daarom van begin tot eind en overtuigt in alle opzichten.