Buitengewoon sterke debuutthriller

Net als veel andere auteurs heeft ook Bernard Minier zijn hele leven lang al geschreven. Hij schreef – dit waren onder andere gedichten, fantasy en strips – in eerste instantie alleen voor zichzelf, maar om zijn stijl te oefenen begon hij aan een volledig boek. Dit werd het in 2011 uitgebrachte en al meteen lovend ontvangen Glacé, dat onder de titel Een kille rilling drie jaar later in het Nederlands is verschenen. In dit eerste deel van een serie maakt politiecommandant Martin Servaz eveneens zijn debuut.

Op een van de bergen in de Pyreneeën wordt een onthoofd paard aangetroffen. Inspecteur Martin Servaz wordt met deze zaak belast. Al snel wijst DNA-onderzoek uit dat op de plaats delict speeksel van de Zwitserse seriemoordenaar Julian Hirtmann gevonden is. Hij zit echter voor de rest van zijn leven opgesloten op een gesloten afdeling van een nabij gelegen psychiatrische kliniek. Het is daarom zo goed als uitgesloten dat hij iets met de dood van het dier, of een aantal onverklaarbare moorden die vlak daarna plaatsvinden en in zijn richting wijzen, te maken heeft.

Een enigszins dreigende en nieuwsgierig makende proloog zorgt er meteen voor dat de lezer in het verhaal getrokken wordt. Niet lang daarna maakt hij kennis met inspecteur Martin Servaz, zijn collega Irène Ziegler en – in mindere mate – met psycholoog Diane Berg. Het verhaal wordt dan ook voornamelijk vanuit hun perspectieven verteld en daarom krijg je een goede indruk van deze drie personages. Servaz is echter degene die het meest in beeld komt en hem leer je derhalve het beste kennen en kun je hem kenschetsen als een rustige en ietwat in zichzelf gekeerde man, maar niettemin interessant genoeg om hem te blijven volgen. Dit alles wil overigens niet zeggen dat aan andere personen die een belangrijke rol vervullen geen aandacht wordt besteed, het is alleen een stuk minder.

Meteen in het begin geeft Minier een beschrijving van de desolaatheid van de Pyreneeën, een gebied dat hij erg goed kent omdat hij er is opgegroeid. De sfeer die er hangt, komt bijzonder goed over en de dreiging die van zo’n gebied uit kan gaan blijft voortdurend aanwezig. Hierdoor bevat de plot in feite al een continue spanning, die regelmatig versterkt wordt door de vele onheilspellende gebeurtenissen en diverse hachelijke omstandigheden. Aan het eind leidt dit tot een ongekende climax die de lezer de adem een klein beetje doet ontnemen. Voor het zover is, trakteert de auteur hem op een groot aantal onverwachte ontwikkelingen, waaronder enkele verrassende. Daarnaast zorgen de kliniek, haar medewerkers en de desolate locatie in een dal in het gebergte voor een min of meer naargeestig gevoel.

De schrijfstijl van de auteur is uitermate aangenaam, vlot en toegankelijk. Door de beeldende beschrijvingen, waarheidsgetrouwe dialogen en soms cynische ondertoon vlieg je door het boek heen. Natuurlijk heeft dit eveneens te maken met het tempo waarin het verhaal zich afspeelt, dat is namelijk overwegend hoog. Zo nu en dan kan de lezer ook een klein beetje kritiek op de Franse samenleving tussen de regels door lezen, hier lijkt Minier zijn eigen opvatting in de plot en de gebeurtenissen verwerkt te hebben. Over het algemeen is zoiets wel een mooie toevoeging aan het geheel.

Het verhaal wordt afgesloten met een licht zoetsappige en daardoor uit de toon vallende epiloog, waaruit wel op te maken valt dat Servaz nog terug zal keren (hetgeen uiteraard al helder is). Desondanks is Een kille rilling een buitengewoon sterke debuutthriller. Het is echter jammer dat zelfs de derde druk nog té veel (vertaal)fouten en slordigheden bevat.