Aangenaam en ongedwongen

Hoewel zijn vader liever had gezien dat William Warwick in diens advocatenpraktijk aan de slag ging, koos hij voor een carrière bij de Metropolitan Police. In Wie niet waagt (2022), het eerste deel van de door Jeffrey Archer geschreven en in principe uit acht delen bestaande serie rond diens personage, begon hij zijn loopbaan als agent. In 2023 verscheen het door Joost van der Meer en William Oostendorp vertaalde Een oogje dicht, het derde boek in de reeks en waarin de advocatenzoon inmiddels is gepromoveerd tot inspecteur.

Inspecteur William Warwick is een van de getuigen in de rechtszaak tegen de door hem gearresteerde drugscrimineel Assem Rashidi. Tegelijkertijd wordt hij – undercover – ingezet in een nieuw opgezette eenheid die corruptie bij de politie gaat onderzoeken. Hierbij gaat hun speciale aandacht uit naar rechercheur Jerry Summers, die een nogal luxueus leventje leidt. Warwick en zijn collega's komen erachter dat het corruptieschandaal verder gaat dan ze aanvankelijk dachten. Gaat het hen lukken om de verdachte politiemensen te ontmaskeren?

Ondanks de cliffhanger aan het eind van het vorige deel van de 'Warwick'-reeks heeft Archer ervoor gekozen daar in Een oogje dicht niet rechtstreeks op door te gaan. Toch gaat de auteur wel degelijk verder met het verhaal, want het eerste hoofdstuk in dit boek kan bij wijze van spreken beschouwd worden als het eerstvolgende van In het volle zicht. Er wordt dan ook regelmatig gerefereerd aan voorgaande gebeurtenissen en omstandigheden, dus de serie op volgorde lezen is zonder meer een pre, temeer omdat de personages nagenoeg dezelfde zijn en een aantal daarvan zich verder ontwikkelt. Een gedeelte van de plot is eveneens een vervolg op wat is geweest, maar het leeuwendeel draait nu om de corruptie bij de politie, een thema dat van alle tijden is.

Behalve het onderzoek naar het corruptieschandaal, waarbij zich een aantal interessante wendingen voordoet, bevat het verhaal een paar rechtszaken die de rivaliteit tussen de advocaten Sir Julian Warwick en Booth Watson goed weergeven. Het slinkse karakter en de nogal bedenkelijke werkwijze van laatstgenoemde komen daarin opnieuw goed tot uiting, waardoor het contrast met vader en zoon Warwick, die een en al rechtschapenheid vertonen, niet groter kan zijn. Hun onderlinge confrontaties in de rechtszaal leveren in ieder geval enkele mooie scènes op. Alle personages, inclusief degenen die zich minder nauw aan de wet houden, hebben het nodige charisma en de persoonlijkheid van de meeste van hen is zonder meer innemend.

Het verteltempo van Archer is overwegend bedaard, maar het verhaal heeft daarentegen een overwegend vlot verloop. Dit komt onder andere door de kleine sprongen in tijd, maar ook omdat er betrekkelijk veel gebeurt. Diverse wendingen zorgen voor voldoende afwisseling, alhoewel een te verwaarlozen aantal daarvan een licht voorspelbaar karakter heeft. Van een zinderende spanning is nergens sprake. Dit is echter geen enkel gemis, want diverse situaties hebben een dermate gespannen lading dat de lezer ze wel als zodanig interpreteert. In de slotfase zet de auteur – bijna traditiegetrouw – de deur wagenwijd open voor wat de lezer in het volgende deel van de serie kan verwachten. Hierdoor krijgt de lezer in feite al zin om in een boek te beginnen dat hier nog niet eens is uitgebracht.

Ondanks de iets beperktere, maar niet minder belangrijke rol die William Warwick deze keer heeft, is Een oogje dicht een aangenaam en over het algemeen ongedwongen verhaal over zijn – nu nog prille – carrière bij de Metropolitan Police.