Aardige thriller met kanttekeningen

Tijdens zijn opleiding tot dermatologisch chirurg schreef Joshua Spanogle de enige twee boeken die van zijn hand zijn verschenen. Hij debuteerde in 2006 met Isolation ward (Infectie, 2007), het eerste deel met biologisch arts Nate McCormick. Een jaar later werd de opvolger Flawless (Gaaf, 2009) uitgebracht. Beide boeken, die in negen talen zijn vertaald, spelen zich af in de medische en biotechnische wereld en gaan over actuele ethische kwesties.

Voormalig CDC-arts Nate McCormick wordt door zijn oude vriend Paul Murphy, die hij al tien jaar niet meer gezien of gesproken heeft, benaderd met een dringende vraag om hulp. Murphy wordt echter om het leven gebracht en Nate is daarom vastberaden diens moordenaar te vinden. Tijdens zijn onderzoek stuit hij op een aantal afschuwwekkende foto’s en hoort hij enkele verschrikkelijke verhalen. Langzaam maar zeker krijgt hij in beeld waar zijn vriend zich mee bezig hield, maar niet iedereen blijkt hiervan te zijn gediend. Door dit alles komt Nate’s leven steeds meer in gevaar.

Het schoonheidsideaal hield en houdt nog steeds veel mensen bezig en de gevolgen van een ingreep zijn niet altijd om over naar huis te schrijven. De resultaten zijn soms dramatisch, maar er zijn eveneens medische risico’s. Het is dan ook niet zo heel erg vreemd dat de auteur, die in de gezondheidszorg werkzaam is, dit thema in zijn tweede thriller heeft verwerkt. Een aantal zaken die hij hierover naar voren brengt, komen realistisch over en het is daarom niet ondenkbeeldig dat ze in werkelijkheid kunnen voorkomen. Als je dan ook nog eens bedenkt dat winstbejag vaak een belangrijke drijfveer tot duistere praktijken is, is het niet ondenkbeeldig dat de criminele wereld zich hiermee bezig gaat houden. Spanogle heeft zich dit gerealiseerd en dit feit gebruikt om het verhaal een spannend accent te geven.

Daar begint hij, ondanks de betrekkelijk rustige start van de plot, toch vrij snel mee. De lezer wordt in de aanvangsfase al enigszins nieuwsgierig gemaakt en zo nu en dan zijn er enkele spannende momenten. Naarmate het verhaal vordert, nemen deze toe en de climax bevindt zich overduidelijk in de ontknoping. Voor het echter zover is, gebeurt er wel het een en ander. Toch bestaat de plot niet alleen maar uit actie, want aan de privéomstandigheden van protagonist McCormick wordt ruim aandacht besteed. Die blijken nogal complex te zijn en de oorzaak daarvan moet in het voorgaande deel van de tweeluik te vinden zijn. Desondanks kan Gaaf uitstekend als standalone gelezen worden, er wordt namelijk zo goed als niet naar eerdere voorvallen verwezen, de lezer heeft in ieder geval niet de indruk iets te missen.

Ondanks dat alles wat er gaande is volledig vanuit het perspectief van McCormick verteld wordt en de lezer daardoor het een en ander over hem te weten komt, blijft hij over het algemeen behoorlijk oppervlakkig en aan de ene kant komt hij over als een sympathieke vent, maar aan de andere kant heeft hij zijn nukken. Dat maakt hem wel menselijk, maar of hij de harten van alle lezers weet te veroveren, is de grote vraag. Over de Chinese onderwereld en het reilen en zeilen in de biomedische wereld kom je daarentegen wel het nodige te weten. Niet alles daarvan is even interessant en aansprekend overigens.

De schrijfstijl van de auteur is overwegend vlot en toegankelijk en vaak erg beeldend, met soms heftige scènes. Spanogle heeft wel gemeend de nodige humor in het verhaal op te nemen, wat niet altijd een goede keuze is. Vooral in de eerste helft maakt hij daar veelvuldig gebruik van en regelmatig komt dit nogal geforceerd en gemaakt over. Uiteindelijk normaliseert zich dit en zijn de grappigheden meer gedoseerd, hetgeen een aanzienlijke verbetering betekent. Over het geheel genomen is Gaaf een aardige en onderhoudende thriller met een aantal kanttekeningen.