Goede en veelbelovende opmaat naar meer

Mentalist en auteur Henrik Fexeus schrijft al bijna twintig jaar en is in het Nederlandse taalgebied vooral bekend geworden door zijn samenwerking met thrillerauteur Camilla Läckberg, met wie hij verantwoordelijk was voor de trilogie rond Mina Dabiri en Vincent Walder. Het schrijven van een spannend boek beviel hem dusdanig goed dat hij twee jaar geleden helemaal alleen aan een thriller is begonnen. Het resultaat van zijn inspanning is het in 2025 verschenen Het offer, het eerste deel van de Memento-serie, waarin programmeur David Lund en advocaat Florence Tapper de protagonisten zijn.

David Lund ontvangt van de hem onbekende Paulina Mentzer een e-mail waarin ze aangeeft dat ze hem dringend wil spreken over iets dat in zijn jeugd is gebeurd. Hij weet zich niets uit die tijd te herinneren en uit nieuwsgierigheid besluit hij het in het mailtje vermelde nummer te bellen, maar krijgt geen contact. Een paar dagen later hoort hij van de politie dat Paulina spoorloos verdwenen is, maar ook dat hij verdacht wordt van betrokkenheid bij haar vermissing. De e-mail heeft eveneens tot gevolg dat Davids leven in gevaar komt, maar toch gaat hij samen met advocaat Florence Tapper op zoek naar de waarheid over zijn verleden.

In het eerste hoofdstuk wordt de lezer geconfronteerd met een scène uit het verleden van een niet bij naam genoemd kind, maar waarvan je niet veel later in de gaten hebt dat dit weleens David Lund kan zijn. De beschreven situatie zorgt ervoor dat je nieuwsgierig wordt naar de oorzaak van het gevoel dat de jongen heeft, maar het tafereel straalt eveneens iets verontrustends uit. Over de exacte toedracht krijg je in de loop van de plot, die zich hoofdzakelijk in het heden afspeelt, maar zo nu en dan terugblikt naar toen, een steeds beter – en uiteindelijk volledig – beeld. Wat zich destijds heeft voorgedaan, is zonder meer van invloed geweest op het leven van Lund, hoewel hij wellicht het meest gekwetst is door wat iemand die hij altijd vertrouwd heeft hem heeft aangedaan.

Het begin van het verhaal is betrekkelijk rustig en bestaat voor een groot deel uit niet veel anders dan een uitgebreide beschrijving van David Lund, Florence Tapper en hun persoonlijke omstandigheden. Het is overduidelijk dat het de bedoeling is hen op een adequate wijze te introduceren en er tegelijkertijd voor te zorgen dat de lezer een band met ze krijgt. Hierin is Fexeus alleszins geslaagd, want omdat beide personages zich niet beter en anders voordoen dan ze zijn, maken ze zich absoluut geliefd. Op een bepaald moment doet zich een forse kentering voor en vanaf dan zijn onverwachte ontwikkelingen niet meer van de lucht. Spannende en intrigerende omstandigheden wisselen elkaar in behoorlijk tempo af en Lund herinnert zich stukje bij beetje meer over zijn kindertijd. De uitkomst daarvan is zowel voor hem als voor de lezer nogal onthutsend.

Uitgangspunt van het verhaal zijn de herinneringen die een mens wel of niet kan hebben, en tevens het onderdrukken en aanpassen daarvan. De auteur heeft hier op een originele manier zijn eigen draai aan gegeven, maar desondanks kan ook hij niet aan een aantal thrillerclichés ontkomen. Storend is dit allerminst en sommige zijn zelfs noodzakelijk voor het verloop van de gebeurtenissen. Daarnaast bevat de plot enkele thema’s, waarvan een verstoorde moeder-kindrelatie en vertrouwen het duidelijkst in het oog springen. Omdat menselijk gedrag en emoties eveneens een erg belangrijke factor zijn, hebben de psychologische aspecten toch de meeste invloed, wat overigens niet wil zeggen dat andere thrillerelementen niet aan bod komen.

Het offer, in een vertaling van Sophie Kuiper en Tineke Jorissen-Wedzinga, is niet overal realistisch en geloofwaardig, maar komt niettemin wel levensecht over. De afloop is er wellicht niet een die je hoopt en verwacht, maar geeft wel aan dat het spel nog niet gespeeld is. In ieder geval is de eerste solothriller van Fexeus een goede en veelbelovende opmaat naar meer.