Roman die indruk maakt

Het idee voor Honolulu King, de derde roman van Anne-Gine Goemans, ontstond halverwege de jaren ’90 van de vorige eeuw. Een vriend van de familie, tevens lid van de vrijmetselaars, vertelde dat een Indische broeder binnen de loge in zijn bouwstuk een geheim onthulde waar hij al mee rondliep sinds hij een jonge man was. Het heeft echter nog twintig jaar geduurd voordat ze met het uitwerken van dit verhaal begon. Uiteindelijk is het boek in 2015 uitgebracht en inmiddels zijn er meer dan 60.000 exemplaren van verkocht.

Hardy is tachtig jaar oud, voormalig lid van het bandje Honolulu Kings, eigenaar van een Indische toko en sinds kort vrijmetselaar. Hij staat bekend als een rustige en sympathieke man die een grote voorliefde heeft voor Hawaïaanse muziek. Op een dag wordt tegenover zijn zaak een sushirestaurant geopend, waardoor Hardy’s traumatische oorlogsverleden naar boven komt. Als hij tijdens zijn bouwstuk in de loge een openbaring doet, schokt dat zijn medebroeders. Vervolgens staan zij voor een grote tweestrijd. Want kunnen ze zich, na wat Hardy hen heeft opgebiecht, nog wel aan hun geheimhoudingsplicht houden?

In Honolulu King, waarvan de titel op de muziekcarrière van de tachtigjarige Hardy slaat, draait het feitelijk om twee personages: de een is uiteraard Hardy zelf, de ander zijn twintigjarige kleindochter Synne. De lezer leert beiden vrij goed kennen en merkt daardoor dat ze allebei hun zorgen hebben, waarbij in geval van Hardy zijn oorlogstrauma ook nog eens heel sterk naar boven komt drijven. Zijn gevoelens, maar dat geldt eveneens voor zijn antipathie jegens de Japanners, wordt door Goemans bijzonder goed naar voren gebracht. Het is overduidelijk dat de wrede en mensonterende handelingen die tijdens een oorlog plaatsgevonden hebben en in huidige oorlogen nog steeds plaatsvinden een enorm grote impact op de mens kunnen hebben.

Het thema van het verhaal is natuurlijk beladen – er zijn diverse aangrijpende en verschrikkelijke scènes – maar de auteur beschrijft ze op een dusdanig toegankelijke wijze dat de roman niet heel erg zwaar is. Verder zijn er voldoende situaties die relatief luchtig zijn en de lezer zo nu en dan een glimlach bezorgen. Bij een aantal daarvan zijn George en Cok, de twee vrienden van Hardy, betrokken. Beide mannen kunnen Hardy nog enigszins in toom houden en zijn dag in dag uit zijn steun en toeverlaat. Interessante en markante personages, iets dat overigens ook opgaat voor de meeste andere karakters in de roman. Ieder van hen heeft zijn of haar eigen eigenaardigheden, problemen, en dergelijke.

Door de beeldende, inlevende en meevoelende schrijfstijl van Goemans is de lezer vanaf de allereerste bladzijde bij het verhaal en de personages betrokken. Je kunt je met zo goed als ieder van hen identificeren. Dat geldt dus ook voor de oude Japanse mevrouw Mikami, wier kleinzoons het sushirestaurant beheren. Zij komt in een van de laatste hoofdstukken in beeld om Hardy haar oorlogsverhaal te vertellen. Dit is even aangrijpend als de gebeurtenissen die in voormalig Nederlands-Indië hebben plaatsgevonden. De auteur heeft haar relaas in het boek opgenomen als tegenhanger van alle andere verhalen, om aan te tonen dat ook de onschuldige Japanse bevolking heeft moeten lijden onder de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog.

Honolulu King vormt hiermee een mooi en afgerond geheel, maar laat de lezer wel met een aantal kleine vragen achter. Want voor zijn gevoel is het verhaal niet helemaal af. Het eindigt namelijk enigszins abrupt en ietwat onbevredigend, vooral omdat de auteur in het ongewisse laat hoe het een aantal personages verder is vergaan. Desondanks maakt de roman indruk en toont het aan dat de gevolgen van een oorlog nog vele tientallen jaren later zijn uitwerking kunnen hebben.