Blijft niet lang hangen

Tijdens het luisteren van een podcast vroeg Matt Wesolowski zich af of dit concept ook zou werken als het in boekvorm zou verschijnen. Hij startte zijn experiment en zijn in 2016 verschenen debuut Six stories was meteen een bestseller. Vijf jaar later werd het ook naar het Nederlands vertaald. Het was het eerste deel van een zesdelige serie waarin telkens zes mensen worden geïnterviewd die hun visie geven over een gepleegde misdaad. Hydra, het tweede boek uit de reeks, werd in oktober 2022 uitgebracht en moet feitelijk als prequel worden beschouwd.

Nadat de jonge Arla Macleod op een novemberavond in 2014 haar ouders en jongere zusje met een hamer om het leven heeft gebracht, is ze veroordeeld tot levenslange opname in een forensisch psychiatrische kliniek. Over haar daad heeft ze nooit met iemand willen spreken, maar voor podcastmaker Scott King maakt ze een uitzondering. Behalve haar interviewt King nog vijf anderen die Macleod hebben gekend. In deze gesprekken blikt hij terug op de gebeurtenissen van toen en probeert hij te achterhalen wat de exacte aanleiding van Macleods gruwelijke daad was.

Hydra bestaat uit zes afleveringen die alle een identieke opmaak hebben: een beknopte inleiding, vervolgens een kort voorwoord van podcastmaker King en daarna het verslag van een interview dat hij met een van de zes getuigen heeft gehad. Hierbij doet de auteur voorkomen dat de lezer daadwerkelijk naar diverse audiofragmenten luistert. Zonder meer een interessant en origineel concept, maar in gedrukte vorm komt dit niet uit de verf. De verschillende verhalen leven niet, er spreekt geen enkele emotie uit en daardoor komen de verslagen nogal zakelijk en klinisch over. Het is de bedoeling dat tijdens de zes vraaggesprekken meer duidelijkheid komt omtrent de toedracht van de drie moorden, maar feitelijk komt het erop neer dat de geïnterviewden het vooral hebben over hun toenmalige relatie met Macleod, hoe ze haar hebben leren kennen of wat ze ondernomen hebben. Waarom ze tot haar gruwelijke daad is overgegaan sneeuwt daardoor eigenlijk nogal onder.

Wesolowski’s pogingen om het verhaal een mysterieus en soms bovennatuurlijk tintje te geven, zijn beperkt geslaagd. De ontboezemingen van de eveneens geïnterviewde Macleod en de inleiding van een paar podcastafleveringen komen nog het meest in die richting. Daarbuiten is het een tamelijk eentonig relaas van herinneringen die goed beschouwd niets aan de eigenlijke doelstelling – erachter komen waarom de drie moorden gepleegd zijn – toevoegen. Onverwachte ontwikkelingen komen hoegenaamd niet voor, hetgeen een van de oorzaken van de ondermaatse spanning is. Aan het eind van de plot lijkt de auteur enigszins te ontsporen. De gebeurtenissen rond de daad van Macleod verdwijnen dan helemaal naar de achtergrond en komt de focus op zaken als internetmisbruik, verborgen boodschappen in songteksten en beïnvloeding van mensen te liggen. Het heeft er dan veel van weg dat de auteur hier zijn eigen mening ventileert.

Door de verschillende interviews krijgt de lezer een redelijk goed beeld van Arla Macleod als vijftienjarige puber, maar over hoe ze zich als eenentwintigjarige gedroeg – op die leeftijd bracht ze haar ouders en zusje om het leven – kom je daarentegen niet zo heel veel te weten. Hierdoor gaat de diepgang die haar personage leek te krijgen toch een klein beetje verloren. Wat wel goed naar voren komt, is dat ze zich tijdens haar tienerjaren gemakkelijk liet beïnvloeden, onder andere door de muziek van haar idool Skexxixx. Het is jammer dat de auteur hier niet nog iets dieper op in is gegaan, het had het geheel zonder meer goed gedaan.

Het vlotte, toegankelijke, maar wel afstandelijk geschreven en keurig door Ineke de Groot vertaalde Hydra – een verwijzing naar een driekoppig, draakachtig monster – is geen thriller die lang zal blijven hangen. Daarvoor is het te oppervlakkig, heeft het veel te weinig spanning en is het niet duister genoeg.