Elton John ten voeten uit

Eind 1970 begon de ster Elton John langzaam te rijzen. Border Song, zijn eerste notering in de Nederlandse hitlijsten was de aanzet tot meer bekendheid en nog veel meer hits. In Vlaanderen bereikte zijn tweede single Your Song in februari 1971 de Ultratop 50 en daarna volgden ook daar vele hitnoteringen. Nikita, Sacrifice, Don’t Let the Sun Go Down on Me en Circle of Life, de soundtrack van de film The Lion King, zijn maar een paar van zijn successen en staan al jaren onafgebroken in de Top 2000, die iedere laatste week van het jaar op de radio te horen is. Met deze en al zijn andere songs is Elton John, geboren als Reginald Kenneth Dwight, een van de bestverkochte artiesten aller tijden. In zijn autobiografie Ik vertelt hij over zijn muziekcarrière, over zijn privéleven, maar ook over zijn gedragingen.

Ik, dat begint met een proloog waarin John min of meer vertelt hoe hij in de muziekwereld terechtgekomen is, verloopt over het algemeen chronologisch, waardoor de lezer zijn carrière als het ware van begin tot eind kan volgen. In de autobiografie lijkt Elton John zich rechtstreeks tot de lezer te richten, wat blijkt uit het simpele woordje ‘jij’ waar hij af en toe gebruik van maakt. Hij begint zijn verhaal op het moment dat hij nog een jongetje is en een aangeboren talent voor muziek blijkt te hebben. Daar wil hij meer mee doen en dankzij zijn doorzettingsvermogen is hem dat dus overduidelijk gelukt. Toch ging dit niet zonder slag of stoot, want, zo vertelt hij openhartig, er waren ruim voldoende ups en downs, compleet met genetisch bepaalde driftbuien.

In zijn autobiografie is de artiest bijzonder open en komt hij er dus eerlijk voor uit dat hij niet altijd even vriendelijk en hartelijk voor anderen was. Maar, en dat siert hem, hij spaart zichzelf ook niet. John geeft toe dat hij vaak onuitstaanbaar was en dat dat vooral te wijten moet zijn geweest aan zijn verslaving aan alcohol en cocaïne. Hij maakt feiten openbaar die tot dusverre altijd geheim zijn gebleven. Verder neemt hij geen blad voor de mond wanneer het om zijn seksuele geaardheid gaat en vertelt hij hoe hij destijds tot zijn extravagante kledingkeuze kwam. Het komt er in wezen op neer dat het lijkt of hij met dit boek niets te verbergen heeft.

Wanneer een artiest zijn levensloop beschrijft, verwacht je dat het grootste deel daarvan over dat artiestenbestaan en de bijbehorende optredens gaat. Ik is daar zeker geen uitzondering op, maar Elton John heeft ervoor gekozen om meer te vertellen. Zo heeft hij het bijvoorbeeld over zijn grote passie, de voetbalclub Watford FC, waarvan hij jarenlang eigenaar en voorzitter is geweest. De Elton John AIDS Foundation, die hij in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw heeft opgericht, maakt eveneens deel uit van zijn eigen geschiedenis en ook hiervoor heeft hij ruimte in zijn boek gemaakt. Natuurlijk ontbreken enkele van zijn persoonlijke hoogtepunten, zijn huwelijk met David en de geboorte van hun kinderen, niet. Het levensverhaal van Elton John wordt hierdoor compleet.

John heeft Ik zo opgetekend dat het geen zakelijke opsomming is geworden. Het is bij vlagen humoristisch, af en toe bevat het sterke staaltjes zelfspot en cynisme, zijn er op momenten aangrijpende fragmenten, maar is het vooral en bovenal een bijzonder leesbare en interessante terugblik op het leven van een wereldberoemd artiest. Het is hoe dan ook een must read voor iedereen die geïnteresseerd is in het leven van Elton John, maar ook de gemiddelde rock- en popliefhebber zal deze autobiografie zeker kunnen waarderen.