Thriller die gezien mag worden

Voordat Michael Berg, een pseudoniem voor Michel van Bergen Henegouwen, auteur werd, had hij al een veelzijdige carrière achter de rug. Hij was bijvoorbeeld interviewer, documentairemaker en zendercoördinator. Ook schreef hij onder andere liedjes, radioteksten en columns. Tot hij in 2004 naar Frankrijk vertrok en zich daar toelegde op het schrijven van boeken. Hij debuteerde vier jaar later met de thriller Twee zomers en heeft inmiddels een aantal prijzen en nominaties op zijn naam staan. Sinds 2017 woont hij weer in Nederland, maar Ik zie je, dat in oktober 2019 verscheen, speelt zich nog wel af in het land waar hij jaren heeft gewoond.

Na haar succesvolle thrillerdebuut heeft auteur Carol Brodie nog twee goed lopende boeken geschreven, maar inmiddels heeft ze al vijf jaar lang last van een writer’s block. Om weer nieuwe inspiratie op te doen vertrekt ze voor acht weken naar Frankrijk, waar ze een gîte huurt. Aanvankelijk wil het schrijven niet lukken, vooral door te veel alcohol, maar ook omdat ze een vrouw die in een naastgelegen woning verblijft bespioneert. Dan ziet ze dat de vrouw ruzie heeft met een man, die vervolgens wordt neergeslagen. Carol meldt dit niet bij de politie, maar gaat zelf op onderzoek uit. Met alle gevolgen van dien.

Als je niet beter wist, zou je denken dat Berg tijdens een eerdere carrière scenarioschrijver is geweest. Zo beeldend weet hij de omgeving rond Mont Ventoux, waar het verhaal zich afspeelt, te beschrijven. Natuurlijk is het een voordeel dat hij Frankrijk kent, maar het is een ander verhaal om op de lezer over te kunnen brengen wat je met eigen ogen hebt gezien. De auteur heeft dat in ieder geval met verve gedaan, want bij iedere scène kan de lezer zich een prima voorstelling maken en proeft daardoor ook de sfeer van dat gebied. De dialogen zijn eveneens voorstelbaar. En realistisch, wat ervoor zorgt dat de personages leven en de lezer bij tijd en wijle het gevoel heeft deel van het verhaal uit te maken.

Ik zie je wordt verteld vanuit het perspectief van Carol. Voornamelijk in het heden, maar afwisselend ook hoofdstukken waarin door middel van flashbacks wordt teruggegaan naar eerder. Hoeveel tijd daar tussen zit wordt nergens vermeld, maar de plot wijst op een gegeven moment wel uit dat dat hooguit een paar maanden is. Door deze stap terug in de tijd komt de lezer vrij veel over Carol te weten, wat er gebeurd is en waarom ze de stap genomen heeft om naar Frankrijk te vertrekken. Hoewel ze zichzelf een doel heeft gesteld, lijkt daar in eerste instantie niets van terecht te komen, ze gedraagt zich niet veel anders dan in haar eigen land, ondanks dat ze zegt lekkerder in haar vel te zitten.

De auteur heeft het verhaal dusdanig opgebouwd dat de spanning gedurende de plot steeds meer wordt opgevoerd. Toch is er vanaf het allereerste moment al een zeker spanningsveld, als lezer voel je dat er op een gegeven moment wel wat móet gebeuren, alleen wanneer is onbekend. In kleine stappen begeleidt Berg je naar een steeds groter wordend spanningsveld, tot het moment suprême. Dit gaat gepaard met een aantal onverwachte ontwikkelingen, overigens zonder dat je écht op het verkeerde been wordt gezet. Desondanks blijf je soms toch je twijfels houden. En dat is waarschijnlijk precies wat de auteur wil. Want de lezer blijft nieuwsgierig naar de afloop én of die goed of slecht zal zijn.

In heldere, over het algemeen korte en pakkende zinnen is het Berg opnieuw gelukt een boek te schrijven dat van begin tot eind boeit. Ik zie je is een thriller die gezien mag worden en waarin het soms lijkt dat Carol zich in haar eigen nog te schrijven verhaal bevindt.