Bailey voldoet niet aan verwachting

In het dagelijkse leven heeft Sarah Bailey een managementfunctie bij een groot reclame- en marketingbedrijf in Melbourne. Om haar creativiteit kwijt te kunnen, besloot ze op haar dertigste een boek te gaan schrijven, iets dat ze altijd al had willen doen. Haar debuut, Het duistere meer, verscheen in september 2019 en in het voorjaar van 2020 werd haar door Jetty Huisman vertaalde tweede thriller, In de donkere nacht, gepubliceerd. Beide boeken maken deel uit van een trilogie rond rechercheur Gemma Woodstock. Op dit moment werkt ze aan een losstaande thriller, maar ze kan niet uitsluiten dat er nog een vierde deel met Woodstock komt.

Om haar problemen weer de baas te worden, is rechercheur Gemma Woodstock haar oude woon- en geboorteplaats Smithson ontvlucht en heeft ze een haar aangeboden baan bij de politie in Melbourne geaccepteerd. Omdat ze nog niet kan wennen, twijfelt ze of ze de juiste keuze gemaakt heeft. Ze heeft echter niet veel tijd om daarover na te denken, want tijdens de opname van een film wordt een van de hoofdrolspelers vermoord. Samen met haar nieuwe partner Fleet krijgt ze de leiding over het onderzoek. De weinige aanwijzingen en de vele getuigen maken dit een gecompliceerde zaak. Mede omdat er veel aandacht op gevestigd wordt.

Hoewel In de donkere nacht het tweede deel van de trilogie rond rechercheur Gemma Woodstock is, is daar niets van te merken. Omdat Bailey ervoor gekozen heeft het verhaal op een geheel andere locatie te laten plaatsvinden, heeft het zo goed als geen enkele verwijzing naar het eerste deel. Het enige waar je uit kunt afleiden dat het een vervolgdeel is, is het privéleven van Gemma. De auteur vertelt daar trouwens ruim voldoende over, zodat dit boek uitstekend onafhankelijk van het andere gelezen kan worden.

Het verhaal speelt zich in een relatief korte periode af, tweeënhalve week. Over het algemeen goed voor een redelijk tot hoog tempo, maar daar is hier geen sprake van. De plot, dat eigenlijk alleen bestaat uit het politieonderzoek en een aantal privéperikelen, kabbelt rustig voort zonder dat zich al te veel onverwachte ontwikkelingen voordoen. Het is, ondanks het minimale aantal wendingen, niet verheffend of verrassend genoeg. Pas in de ontknoping doet zich iets werkelijk onvoorziens voor, het gevolg daarvan is dat er ook meteen wat spanning ontstaat, iets wat daarvoor eigenlijk nog niet waarneembaar was. Toch was de afloop niet geheel onvoorspelbaar. De reden van de dood van een van de personages kon je ruim van tevoren al op je klompen aan voelen komen.

In de donkere nacht wordt, net als het vorige deel, volledig verteld vanuit het perspectief van Gemma. De lezer krijgt daardoor voldoende over haar te weten, maar ten opzichte van het voorgaande boek heeft ze praktisch geen ontwikkeling doorgemaakt. Ze blijft een beetje in hetzelfde hangen en dat is jammer omdat ze het in zich heeft om uit te groeien tot een krachtig personage. De auteur zou er goed aan gedaan hebben wat meer in haar te investeren, ze is immers degene die het verhaal moet dragen. Voor de overige personages geldt eveneens dat er niet helemaal uitgehaald wordt wat erin zit. Op het verhaal heeft dit geen enkele invloed, maar echt leren kennen doe je ze niet.

De auteur heeft een toegankelijke en prettige schrijfstijl, met regelmaat maakt ze gebruik van mooie metaforen en de dialogen zijn eigentijds en realistisch. Situaties en omgeving weet ze beeldend weer te geven, waardoor de lezer zich er een goede voorstelling van kan maken. Wellicht dat hierdoor de thrillerelementen enigszins zijn ondergesneeuwd. Omdat In de donkere nacht het tweede deel van de trilogie is, mogen de verwachtingen hoger zijn dat bij het eerste deel. Maar alle goede bedoelingen ten spijt, Bailey heeft daar niet volledig aan kunnen voldoen.