Wordt Helen Grace slachtoffer van eigen succes?

Aanvankelijk had M.J. Arlidge een contract afgesloten voor zeven boeken in de Helen Grace-serie. Klein kleutertje is het zevende deel en zou in principe dus het laatste van de serie zijn geweest. Voordat dit deel uitkwam, heeft hij echter getekend voor een achtste en het is waarschijnlijk dat er nog meer zullen verschijnen. Want zolang mensen de boeken uit de serie nog steeds kopen, zal hij ze blijven schrijven. Behalve thrillers schrijft hij ook scenario’s, onder andere voor de televisieserie Silent Witness en pilots voor misdaadseries voor zowel de Britse als Amerikaanse televisie.

Op een vroege ochtend in de herfst vindt Helen Grace een zwaargewonde vrouw. Ze ligt op de weg en lijkt een ongeluk gehad te hebben. Nadere inspectie wijst echter uit dat er op haar is geschoten. De vrouw sterft in Helens armen. Helen en haar team onderzoeken de moord, maar staan voor een raadsel. Want waarom is deze vrouw vermoord? Binnen een paar uur wordt opnieuw een moord gepleegd. Deze keer laat de moordenaar getuigen achter. De politie staat onder grote druk, probeert met man en macht de dader te vinden en wil ook voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen.

Een bekend citaat van de geruime tijd geleden overleden voetbaltrainer Alf Ramsey was ‘Never change a winning team’. Hoewel schrijven geen sport is, lijkt Arlidge deze quote goed in zijn geheugen te hebben geprent. Want zijn boeken schrijft hij volgens eenzelfde concept: korte hoofdstukken met vlot lopende zinnen en een verhaal dat in een razend tempo voorbijsnelt. Succes gegarandeerd, omdat deze opzet een groot spanningsveld creëert. Klein klein kleutertje is daarop geen uitzondering. Het enige verschil ten opzichte van zijn eerdere boeken is dat het verhaal zich deze keer in een tijdsbestek van vierentwintig uur afspeelt.

Omdat Klein klein kleutertje het zevende uit de reeks is, is het aan te bevelen de boeken op volgorde van verschijning te lezen. Hoewel het verhaal op zichzelf staand is, is het voor het volgen van de ontwikkeling van de terugkerende personages beter om bij het eerste te beginnen. Een andere reden om dat te doen is om incidentele verwijzingen naar voorvallen uit enkele eerdere delen beter te kunnen plaatsen.

Behalve dat van de daders, worden de personages niet gedetailleerd uitgewerkt. Ongetwijfeld omdat dit vooral in de voorgaande boeken al gebeurd is en daarom zal het, naarmate de serie vordert, steeds moeilijker worden om met nog wat nieuwe details te komen. Het gevaar hiervan is dan dat de boeken steeds oppervlakkiger kunnen worden. In dit deel is hier al enigszins sprake van, want de echte diepgang ontbreekt in dit verhaal. Dat wil overigens niet zeggen dat Klein klein kleutertje niet vermaakt. Dat doet het wel degelijk. Het hoge tempo en de tijdspanne van vierentwintig uur geven het boek vaart waardoor er toch een mate van spanning aanwezig is. Dit wordt mede gevoed door een enkele plotwending.

Toch moet Arlidge zich wel gaan afvragen of Helen Grace haar uiterste houdbaarheidsdatum niet heeft bereikt. Ze zal waarschijnlijk nog wel even vooruit kunnen, maar om de lezers aan de serie te blijven binden, zal de auteur op niet al te lange termijn wel met iets anders moeten komen. Iets verrassends en mogelijk zelfs langere hoofdstukken waarin hij dieper op bepaalde zaken in kan gaan. Lukt hem dat niet, dan bestaat de kans dat Helen Grace slachtoffer wordt van haar eigen succes.