Had wat meer durf verdiend

Na zijn atheneum-opleiding begon Igor Znidarsic met het schrijven van zowel fictie als non-fictie. Zijn verhalen werden gepubliceerd in tijdschriften zoals Playboy, Panorama en Lava. Terwijl hij als journalist werkzaam was, bleef hij wel doorgaan met het schrijven van fictieve verhalen. Dat leidde er uiteindelijk toe dat in 2011 zijn semi-autobiografische debuutroman Diepgevroren makrelen verscheen. In 2017 werd zijn thriller De blindganger uitgegeven, dit was tevens het eerste deel van een trilogie en werd in dat jaar genomineerd voor de Gouden Strop. Begin april 2020 kwam Koud zonder jou, dat het laatste deel van het drieluik is, uit.

In de bossen van het Nationale Park Sallandse Heuvelrug wordt het naakte lichaam van een vrouw gevonden. In haar rechteronderarm is een aantal cijfers gekrast en haar lichaam vertoont veel steek- en snijwonden. Enkele weken later wordt in dezelfde streek opnieuw een ontkleed vrouwenlichaam gevonden. Zij blijkt te zijn verdronken en in haar hand vindt de politie een speelkaart. De rechercheurs Bianca van Dijk en Joris Vischjager onderzoeken beide moorden, maar hebben nog geen enkel aanknopingspunt. Niet veel later valt er opnieuw een slachtoffer met dezelfde uiterlijke kenmerken als de eerste twee. Dit versterkt het vermoeden dat het om één dader gaat.

Koud zonder jou is het derde deel van de trilogie rond de rechercheurs Bianca van Dijk en Joris Vischjager, maar daar is niets van te merken. De auteur heeft zelf een keer verteld dat elk deel onafhankelijk van de anderen te lezen is en daarmee heeft hij inderdaad niets verkeerd gezegd. In dit laatste deel wordt weliswaar wel doorgegaan op de verdwijning van Bianca’s jongere zusje lang geleden, maar daarbij geeft Znidarsic dusdanig veel informatie dat de trilogie in principe niet op volgorde gelezen hoeft te worden. Wat het verhaal zelf betreft, is er al helemaal niets aan de hand; dit staat volkomen los van die in de twee voorgaande boeken.

Desondanks heeft dit afsluitende deel van het drieluik wel een aantal overeenkomsten met zijn voorgangers. Door middel van in chronologie oplopende flashbacks laat de auteur de lezer zien waardoor de moordenaar tot zijn daden gekomen is, maar maakt hij opnieuw halverwege het verhaal de identiteit van de dader bekend. Het lijkt erop dat Znidarsic de voor hem veilige en vertrouwde weg kiest, een die niet zo heel veel ruimte voor uitdagingen en afslagen biedt. Maakt dit Koud zonder jou dan minder interessant? Nee, zeker niet, want de psychologie achter de gedragingen van de dader zijn boeiend, je hoopt nu – eindelijk – te weten te komen wat er met het zusje van Bianca is gebeurd en het verhaal heeft met regelmaat spannende en soms wat lugubere momenten.

Aan de karakters van de vaste personages heeft de auteur niet zo heel veel meer gesleuteld, ze hebben geen zichtbare ontwikkeling doorgemaakt. Bianca is in zekere zin nog steeds wat clichématig. Haar huwelijksperikelen heeft ze nog niet achter zich gelaten, maar ook haar gezinsleven maakt ze ondergeschikt aan het politiewerk. Iets dat je bij wel meer fictieve rechercheurs tegenkomt. Het verhaal zelf heeft ook enkele elementen die niet uniek zijn in een thriller. Er zijn voor de hand liggende verdachten, het onderzoek verloopt aanvankelijk nogal stroef en er is een ongeduldige en bij vlagen onrealistische politiechef. Ook hierbij houdt de auteur zich vast aan een bekend en veelbeproefd concept.

De schrijfstijl van Znidarsic is beeldend en toegankelijk. In soms staccato zinnen brengt hij over wat er speelt en zorgt hij er tevens voor dat de dialogen kort en realistisch zijn. Koud zonder jou is in ieder geval een thriller die de lezer soms wat rillingen bezorgt, die een waardig afsluiter van de trilogie is, maar ook een die wat meer durf had verdiend.