Beangstigend realistisch
Sander Verheijen, hoofdredacteur en general manager van de lezerscommunity Hebban.nl, debuteerde in 2017 als auteur met het autobiografische Ik kan er nét niet bij. Drie jaar later, in februari 2020, publiceerde hij onder het pseudoniem Jens Vern de thriller De macht van K., dat meteen op de shortlist van de Gouden Strop belandde. Eind 2021 verscheen zijn tweede thriller Nevenschade waarin een virus centraal staat, maar die wezenlijk over macht, geld en vooral vertrouwen gaat.
Vijftien maanden geleden was het Maasburgh Sanatorium wereldnieuws vanwege de uitbraak van een virus dat voor een groot aantal slachtoffers zorgde. De deal die premier Koenen hierna met de Amerikaanse farmaceut Fernstedt sloot, zorgde voor een succesvol vaccinatieprogramma. Niet al te lang hierna belandt Koenens rechterhand Alex van Casteren na een zwaar motorongeluk in het ziekenhuis, waar hij door Mark van Dinter wordt geopereerd. De arts doet een bijzondere ontdekking en niet veel later overlijdt Van Casteren onder verdachte omstandigheden. Van Dinter gaat op onderzoek uit en samen met twee gelijkgestemden probeert hij de waarheid rond het ongeluk en het virus te achterhalen.
De proloog, die zich zestien maanden eerder afspeelt, zorgt ervoor dat de lezer direct bij het verhaal betrokken is. De sfeer is enigszins dreigend, er worden waargebeurde televisiebeelden aangestipt die bij praktisch iedereen nog vers in het geheugen gegrift staan en je wilt te weten komen wat Fernstedt en Koenen overeengekomen zijn. Vervolgens wordt Nevenschade in zevenenzeventig korte hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven verteld. Dit gebeurt in de derde persoon, maar omdat er altijd een naam wordt genoemd, is het altijd duidelijk vanuit wiens oogpunt dat is. Deze perspectiefwisselingen, én het feit dat zich tijdens de plot behoorlijk wat afspeelt, hebben tot gevolg dat je aandacht geen moment verslapt.
Behalve de hiervoor genoemde televisiefragmenten bevat het verhaal tevens enkele verwijzingen naar bestaande personen en gebeurtenissen. In de plot gebeuren namelijk dingen waarover hoe dan ook al gesproken en gedacht wordt, soms komt iets zelfs al voor en zijn er een paar voorvallen die voor veel complotdenkers een bevestiging van hun theorie zijn. In zijn nawoord licht Vern daarom toe dat hij zich door bepaalde feitelijkheden uit het zeer recente verleden heeft laten inspireren. Door dit alles heeft Nevenschade niet alleen een actueel tintje, maar is het eveneens beangstigend realistisch en is het vooral te hopen dat de auteur geen toekomstbeeld schetst dat bewaarheid zal worden.
Omdat het er in de eerste hoofdstukken van Nevenschade vooral om gaat de lezer zowel een goed beeld van de omstandigheden te geven als een aantal personages te introduceren, is de spanning in die fase nog niet zo heel erg hoog. Heel geleidelijk aan verandert dat, want mede door allerlei onverwachte ontwikkelingen wordt het spanningsveld steeds groter, tot het verhaal uiteindelijk in een zinderende finale aanbelandt. De waarheid is nu naar boven gekomen, maar wie denkt dat de dreiging daarmee voorbij is, komt bedrogen uit. Want, zoals in een van de laatste hoofdstukken door iemand gezegd wordt, er komt altijd weer een nieuwe kans. De auteur wil hiermee min of meer aangeven dat sommige machthebbers altijd blijven proberen om de mens te manipuleren.
De auteur besteedt de meeste aandacht aan de belangrijkste personages waardoor zij ruim voldoende uitgediept zijn. Wat je over de anderen te weten komt, is toereikend om je een beeld van hen te kunnen vormen. Verder is de schrijfstijl bijzonder toegankelijk, kundig en beeldend. Technisch jargon wordt waar nodig uitgelegd zodat Nevenschade, voor iedereen te volgen is. Met zijn tweede thriller toont Vern aan dat hij een begenadigd schrijver is en dat het hem andermaal lukt de lezer van begin tot eind te boeien.
Reageer op deze recensie