Veelbelovende start met zinderend slot

Nadat Thomas Enger een jaar als turnleraar had gewerkt, begon hij (onder andere) aan een studie journalistiek, waar hij later ook zijn beroep van heeft gemaakt. Zijn drijfveer was echter het schrijven van thrillers, maar dat succes begon pas in 2010 met zijn debuut Schijndood. Jørn Lier Horst was rechercheur tot hij besloot fulltime auteur te worden. Hij debuteerde in 2004 met de thriller Kroongetuige. In 2012 kregen ze het idee om samen iets op te zetten. Het duurde echter nog jaren voordat het plan gestalte kreeg. In 2020 verscheen hun gezamenlijke debuut Nulpunt, het eerste deel van een serie.

Oud-atlete Sonja Nordstrøm verschijnt niet bij de presentatie van haar omstreden autobiografie. Een dag later gaat journaliste Emma Ramm naar haar huis om haar te spreken te krijgen. Daar ziet ze dat de deur openstaat en dat er geweld is gebruikt. Ze neemt contact op met de politie en Alexander Blix krijgt de leiding over het onderzoek. De aanwijzingen stapelen zich op, maar de schaduwkant is dat er diverse bekende Noren worden vermoord. Zowel Emma als Alex willen de moordenaar vinden, en gaan daarbij tot het uiterste. Zal het hen lukken de moordenaar te vinden?

Het is altijd maar afwachten of de samenwerking tussen twee individueel succesvolle thrillerauteurs een succes wordt. Ieder van hen heeft tenslotte een eigen stijl, een eigen denkwijze en wil misschien wel een andere invulling aan het te schrijven verhaal geven. Het eindresultaat kan dan een enorme tegenvaller zijn, waaruit inhoudelijk overduidelijk opvalt dat het door twee auteurs geschreven is. Bij Nulpunt is dit op geen enkele manier te merken: al vanaf het begin verloopt het verhaal soepel en vloeiend, en nergens wekt het de indruk dat Enger en Lier Horst hier samen verantwoordelijk voor zijn.

In de eerste hoofdstukken maakt de lezer kennis met de belangrijkste personages: Ramm, Blix en in iets mindere mate Kovic. Hoewel er dan nog niet zo heel erg veel over hen wordt verteld, valt het al wel op dat ze niet die cliché personages zijn die in veel andere thrillers wel voorkomen. Hierdoor wekken ze de indruk anders te zijn, en daardoor interessant. Gedurende de plot wordt er vooral omtrent Ramm en Blix meer bekend, zowel over hun persoonlijke als professionele omstandigheden. Dat alles is een bevestiging van die eerste impressie: aan geen van beiden kun je een hekel hebben.

Hoewel Nulpunt aanvankelijk een rustig tempo heeft, komt daar al vrij snel verandering in. Mede door de korte hoofdstukken, maar ook doordat het verhaal uit wisselende perspectieven wordt verteld, gaat de snelheid omhoog. Het spanningsveld dat al vanaf het begin aanwezig is, wordt groter en de plotwendingen (waarbij de lezer regelmatig op het verkeerde been wordt gezet) versterken dit effect. Enger en Lier Horst beheersen de kunst om de lezer op onverwachte momenten te verrassen. Want voordat het verhaal op de helft is, denk je de naam van de moordenaar te kennen. Maar dan weet je nog niet dat de auteurs verderop in de plot nog meer verdachte individuen voorbij laten komen. Dezelfde lezer daarmee in verwarring en onwetendheid achterlatend.

Als de ontknoping dichterbij komt, komt de vaart er echt in. Dat leidt tot een zinderend slot, waarbij zowel de lezer als de personages hun adem in houden. Nulpunt, het toegankelijke en in een bijzonder aangename stijl geschreven debuut, is vertaald door Kim Snoeijing en betekent een veelbelovende start van een nieuwe serie. Als afzonderlijke auteurs hebben Enger en Lier Horst hun sporen al verdiend, maar als duo gebeurt dat zonder twijfel ook.