De echte brille ontbreekt

Een sneeuwstorm in 1979, ze kon op dat moment geen kant op en was aan huis gebonden, was de aanleiding voor Nora Roberts om een van de verhalen die ze in haar hoofd had verzonnen op te schrijven. Het kreeg steeds meer vorm en ze werkte het uit tot een romantisch verhaal. Hoewel het manuscript afgewezen werd, kocht een uitgever een jaar later de rechten voor haar eerste boek Irish Thoroughbred, dat overigens in 1981 werd uitgegeven. Onder het pseudoniem J.D. Robb startte ze in 1995 de In Death-serie, waarvan Perfectie het inmiddels achttiende deel is.  

Reva Ewing komt erachter dat haar man Blair en haar vriendin Felicity een verhouding hebben en in de woning van haar vriendin zijn. Ze besluit hen daarmee te confronteren en breekt er in. Reva treft hen vermoord aan en wordt hoofdverdachte van de moord. Inspecteur Eve Dallas heeft haar twijfels, de moord is te perfect uitgevoerd. Daarom opent ze de jacht op de werkelijke dader. Tijdens het onderzoek blijkt dat het bedrijf van haar man, Roarke Industries, is gehackt, maar ook dat men over informatie over haar jeugd beschikt die openbaar wordt gemaakt als Eve het onderzoek niet staakt. Ze zet echter door en belandt daardoor bijna in een persoonlijke crisis.

Net als in ieder deel uit de serie houdt Robb ook in Perfectie rekening met nieuwe lezers. Het is dus afzonderlijk van de andere boeken te lezen, hoewel er wel een enkele verwijzing naar wat zich in de voorgaande delen heeft afgespeeld in voorkomt. De noodzaak om de serie op volgorde te lezen is er niet, vooral omdat uit de informatie die de auteur prijsgeeft op te maken is wat er precies is gebeurd en wat er zoal speelt. Voor de doorgewinterde Eve Dallas-lezer is het daarom niet verwonderlijk dat er in de plot, dus subtiel in het verhaal verwerkt, weer wat meer over haar verleden bekend wordt gemaakt. Hierdoor komt de relatie tussen Eve en Roarke enigszins onder druk te staan. Omdat dit de eerste keer is sinds ze elkaar hebben ontmoet, is dat een interessante ontwikkeling en vraagt de lezer zich af hoe Robb dit uiteindelijk recht gaat breien. Dat dit volgens verwachting is, is misschien wel wat teleurstellend, maar voor het vervolg van de serie waarschijnlijk wel goed.

Deze kille verstandhouding heeft wel tot gevolg dat de romantiek, waar de auteur in haar boeken patent op heeft, minimaal aanwezig is. De ruimte die daardoor vrijgekomen is, lijkt de auteur opgevuld te hebben met een aantal passages waarin enkele andere terugkerende personages in voorkomen. Dit wekt de indruk dat Robb de lezer wil laten weten dat deze niet uit het oog verloren zijn. Hun aandeel in het verhaal is aardig, maar goed beschouwd voegt het er niets aan toe. Het grootste deel van de plot is echter weggelegd voor de oplossing van de moorden, waarbij de auteur zich deze keer wat meer in de richting van de spionagethriller begeeft. Het verhaal zit, hoewel het nog steeds toegankelijk is, daardoor iets gecompliceerder in elkaar, een feit dat op meer spionageromans van toepassing is.

Dat de serie zich in de toekomst afspeelt – het is inmiddels 2059 –, is in Perfectie meer te merken dan in andere delen. De sciencefictionachtige elementen zijn wat talrijker, overigens zonder dat ze de overhand hebben. Een ander opvallend feit is dat Delia Peabody, voormalig assistent en huidig partner van Dallas, wat meer zelfstandigheid heeft gekregen. Dat heeft er ongetwijfeld mee te maken dat ze nu rechercheur geworden is, wat doet vermoeden dat zij in de vervolgdelen een iets prominentere rol gaat krijgen. Ondanks het niet onaardige uitgangspunt heeft dit boek niet de brille die een aantal andere boeken van Robb wel heeft. Daardoor is het door Textcase vertaalde Perfectie een van de mindere uit de serie.