Bijzonder leesbaar, maar ook stof tot nadenken

Aanvankelijk wilde Arnon Grunberg acteur worden. Omdat het acteren hem toch wat tegenviel, begon hij een kleine uitgeverij, Kasimir en ging hij zelf ook schrijven. Dat resulteerde erin dat op zijn drieëntwintigste zijn debuutroman Blauwe maandagen uitkwam. Meteen al goed voor een aantal prijzen en buitenlandse vertalingen. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een van Nederlands meest bekende schrijvers. Zijn, eveneens bekroonde, roman Tirza is verfilmd en door het Nationale Toneel op de planken gebracht.

Jörgen Hofmeester is een bijna zestigjarige man die bij een bekende Amsterdamse uitgeverij werkt. Hij heeft twee dochters Isabella (Ibi) en Tirza. Ibi woont sinds een paar jaar in Frankrijk en zijn echtgenote heeft drie jaar niet bij hem gewoond omdat ze hem heeft ingeruild voor een jeugdliefde. Hofmeester vindt het allemaal goed zolang hij maar bij Tirza, zijn best gelukte dochter, kan zijn. Zes dagen voor Tirza's eindexamenfeestje staat de echtgenote plotseling voor de deur. Ze blijft. En als Tirza en haar Marokkaanse vriendje Choukri voor een jaar naar Afrika vertrekken, komt Hofmeester's leven volledig op z'n kop te staan.

Het personage Jörgen Hofmeester is, zoals veel van Grunberg's personages zijn, een beetje vreemd en soms zelfs wat zonderling. Een man die niet opvalt en al gauw over het hoofd gezien wordt. Een 'niemand' eigenlijk. Toch zie je Hofmeester veranderen, vooral in het derde en laatste deel van het boek. In dit deel onderneemt hij wat meer initiatief en wordt hij iets socialer. Ondanks deze minimale verandering, verandert zijn ware aard hoegenaamd niet. Misschien maar goed ook, want dergelijke bijzondere personages maken de boeken van Grunberg juist zo interessant en boeiend. Tirza is daarop geen uitzondering.

Het verhaal, dat vanuit het perspectief van Jörgen Hofmeester wordt verteld, begint in het heden, maar springt, vooral in het eerste deel, vaak terug naar het verleden. Daardoor kom je steeds meer over hem te weten. Deze flashbacks zijn nergens verwarrend of storend. Integendeel, ze completeren het verhaal en daardoor wordt het in feite een overzichtelijk en goed te begrijpen geheel.

De schrijfstijl van Grunberg is prettig. Vaak gewoon, regelmatig stilistisch en soms humoristisch. Op gezette tijden prikkelt hij je nieuwsgierigheid en is in staat je deelgenoot van beschreven situaties te maken. Grunberg weet de spanning naar de ontknoping goed op te bouwen en heeft aan het eind van deel drie voor een verrassende wending gezorgd. Dit alles maakt dat je vanaf het begin tot het eind geboeid blijft.

Tirza is, behalve een bijzonder leesbare roman, ook een boek dat tot nadenken stemt. Want hoe ver kun en moet je gaan om de liefde voor je kinderen te uiten? Moet het zover komen, zoals in het geval Hofmeester, dat je een van je kinderen op een voetstuk plaats, zelfs lijkt te adoreren? Waardoor je niet alleen jezelf, maar ook alles om je heen verliest.