Lezersrecensie
Kan niet continu overtuigen
Na haar studie aan de Gerrit Rietveld Academie schreef Megan van Kessel essays en verhalen voor diverse kranten en tijdschriften. Ze wilde echter meer en begon aan het schrijven van een roman, waar ze behoorlijk lang over heeft gedaan. Uiteindelijk verscheen in het voorjaar van 2023 haar debuutroman Uitzicht van dichtbij, dat deels gebaseerd is op haar eigen ervaringen.
Maggie en haar man Alfons zijn verhuisd naar een tot woning herbouwde kerk in een dorp niet ver van de grote stad. Ze doet er alles aan om in de dorpsgemeenschap te integreren, maar het lukt haar niet om zich er echt thuis te voelen. Nadat hun zoon Felix is geboren, stuurt ze een geboortekaartje naar haar vader, met wie ze al geruime tijd geen contact heeft. Als hij niets van zich laat horen, gaat ze in haar herinneringen terug naar het jaar 2000, naar een vakantie aan zee. Terwijl ze ondertussen met een groot aantal onbeantwoorde vragen zit.
De roman wordt volledig verteld vanuit het perspectief van Maggie, hoofdzakelijk in het heden, maar er zijn regelmatig terugblikken naar twintig jaar eerder, toen ze nog een jong meisje was. De lezer krijgt hierdoor een behoorlijke indruk van en over haar en vooral de relatie met haar vader, of misschien juist wel het gebrek daaraan, komt regelmatig naar voren. Toch duurt het betrekkelijk lang voordat de reden daarvan helder wordt, en zelfs dan wordt er niet heel erg diep op ingegaan. Heel anders wordt het als ze, pas ver in de plot, door omstandigheden geroepen en wellicht ook enigszins uit schuldgevoel, weer meer contact met hem heeft. Hun onderlinge verstandverhouding is dan aangrijpender en aandoenlijker dan die ooit is geweest. Voor het zover is, bestaat het verhaal voornamelijk uit gewone huis-tuin-en-keuken-situaties.
Hoewel de emotionelere thema’s aan het eind van de plot een stuk meer tot uiting komen, heeft dit debuut over het algemeen een luchtige toonzetting, is vlot geschreven, zijn de dialogen eigentijds en realistisch en is het daarnaast eveneens beeldend. De lezer kan de diverse taferelen zonder daar al te veel moeite voor te doen voor zich zien. Van Kessel hanteert eveneens een gezonde dosis humor, waarbij het zo nu en dan zelfs een klein beetje cynisch wordt. Omdat het tempo van het verhaal behoorlijk hoog ligt en zich talloze ontwikkelingen, waaronder enkele verrassende, voordoen, kan het boek, dat overigens ook niet al te dik is, in geen tijd uit zijn.
Naast Maggie zijn er nog een paar personages die in meer of mindere mate onder de aandacht van de lezer worden gebracht. Zij zijn echter niet heel erg grondig uitgewerkt waardoor ze helaas nogal oppervlakkig blijven. Je krijgt alleen maar een globale indruk van hen en dat is, omdat ze toch wel interessant zijn of een eigen verhaal te vertellen hebben, jammer. Desalniettemin blijkt zonder meer dat de auteur het in zich heeft om een volledige roman te schrijven. Uitzicht van dichtbij is in ieder geval alvast een goed begin, ondanks dat de roman niet continu kan overtuigen.
Maggie en haar man Alfons zijn verhuisd naar een tot woning herbouwde kerk in een dorp niet ver van de grote stad. Ze doet er alles aan om in de dorpsgemeenschap te integreren, maar het lukt haar niet om zich er echt thuis te voelen. Nadat hun zoon Felix is geboren, stuurt ze een geboortekaartje naar haar vader, met wie ze al geruime tijd geen contact heeft. Als hij niets van zich laat horen, gaat ze in haar herinneringen terug naar het jaar 2000, naar een vakantie aan zee. Terwijl ze ondertussen met een groot aantal onbeantwoorde vragen zit.
De roman wordt volledig verteld vanuit het perspectief van Maggie, hoofdzakelijk in het heden, maar er zijn regelmatig terugblikken naar twintig jaar eerder, toen ze nog een jong meisje was. De lezer krijgt hierdoor een behoorlijke indruk van en over haar en vooral de relatie met haar vader, of misschien juist wel het gebrek daaraan, komt regelmatig naar voren. Toch duurt het betrekkelijk lang voordat de reden daarvan helder wordt, en zelfs dan wordt er niet heel erg diep op ingegaan. Heel anders wordt het als ze, pas ver in de plot, door omstandigheden geroepen en wellicht ook enigszins uit schuldgevoel, weer meer contact met hem heeft. Hun onderlinge verstandverhouding is dan aangrijpender en aandoenlijker dan die ooit is geweest. Voor het zover is, bestaat het verhaal voornamelijk uit gewone huis-tuin-en-keuken-situaties.
Hoewel de emotionelere thema’s aan het eind van de plot een stuk meer tot uiting komen, heeft dit debuut over het algemeen een luchtige toonzetting, is vlot geschreven, zijn de dialogen eigentijds en realistisch en is het daarnaast eveneens beeldend. De lezer kan de diverse taferelen zonder daar al te veel moeite voor te doen voor zich zien. Van Kessel hanteert eveneens een gezonde dosis humor, waarbij het zo nu en dan zelfs een klein beetje cynisch wordt. Omdat het tempo van het verhaal behoorlijk hoog ligt en zich talloze ontwikkelingen, waaronder enkele verrassende, voordoen, kan het boek, dat overigens ook niet al te dik is, in geen tijd uit zijn.
Naast Maggie zijn er nog een paar personages die in meer of mindere mate onder de aandacht van de lezer worden gebracht. Zij zijn echter niet heel erg grondig uitgewerkt waardoor ze helaas nogal oppervlakkig blijven. Je krijgt alleen maar een globale indruk van hen en dat is, omdat ze toch wel interessant zijn of een eigen verhaal te vertellen hebben, jammer. Desalniettemin blijkt zonder meer dat de auteur het in zich heeft om een volledige roman te schrijven. Uitzicht van dichtbij is in ieder geval alvast een goed begin, ondanks dat de roman niet continu kan overtuigen.
1
Reageer op deze recensie