Lezersrecensie
Magisch Ierland
“Het werd een obsessie voor me om de verhalen van mensen veilig te stellen, vooral diegenen van wie de cultuur aan het verdwijnen is. Mondelinge tradities sterven als de mensen die ze vertellen sterven. Het is mijn roeping om deze mensen te gedenken en hun kennis te bewaren door het vast te leggen.”
Een quote uit het boek die mooi de essentie van het verhaal weergeeft. De perfecte uitleg van de titel.
Waar gaat boek over:
Thornwood Village, 1910
De Amerikaan Harold zakt af naar het Ierse Thornwood. In de hoop om zoveel mogelijk verhalen, getuigenissen de verzamelen over de plaatselijke folklore. Anna, een jonge boerendochter, biedt aan om mee te gaan bij de inwoners van het dorp. Ze helpt bij de vertaling van het Iers naar het Engels. Anna draagt zelf een geheim mee. Ze hoopt ook haar geheim aan Harold te vertellen maar eerst moet ze hem voldoende vertrouwen. Door een traumatische gebeurtenis moet ze haar geheim wel prijs geven.
New York, 2010
Na haar echtscheiding is Sarah wat het noorden kwijt. Wanneer ze op het vliegveld staat, op weg naar haar zus, doet een advertentie Sarah besluiten om richting Ierland te vertrekken. In de ban van het mystieke en de folklore van het land. Daar aangekomen vindt ze een tijdelijk onderkomen in een charmant huisje. Demonen uit het verleden blijven haar achtervolgen. Ook daar kent ze geen rust. Op één van haar omzwervingen vindt ze een dagboek. Deze was ooit van een zekere Anna. Geboeid door haar verhaal gaat ze op zoek. Niet alleen naar de gebeurtenissen uit het boek maar het is ook een zoektocht naar zichzelf. Ze wordt geholpen door het alledaagse maar ook door het magische. Hetgeen wat zichtbaar is en door hetgeen wat onzichtbaar is.
Oordeel:
Klinkt die laatste zin wat zweverig? Nee, dit boek is geen fantasy verhaal. De magie zit hem vooral in de woorden die Evie Woods zo lyrisch heeft opgetekend. Gedurende het verhaal is er een tintelt gevoel van magie aanwezig. Door het onderwerp, de Ierse folklore, maar ook door de opbouw van het verhaal. De boodschap die Evie wilt overbrengen aan ons. Een sprankel hier en daar doen de woorden net niet oplichten.
Vorig jaar las ik ‘De verborgen boekwinkel’. Ik was dan vanaf de eerste pagina. Daarom keek ik ook reikhalzend uit naar dit boek. Kan de schrijfster haar succes bevestigen? Daar kan ik alleen maar volmondig JA op antwoorden. Evie weet ons weer te verwennen met een heel sterk verhaal. Ze zorgt ervoor dat we worden omarmd door een warm deken van woorden en tot de verbeelding sprekende passages.
“Ik weet niet zeker wat ik geloof maar op een plek als deze is het moeilijk de mystiek niet te voelen.”
Ierland, een uitstekende keuze om dit verhaal te laten afspelen. Alleen al de naam van het land horen zorgt ervoor dat je zelf op zoek gaan naar die kleine feeën. In de hoop dat ze hun magie aan je vertonen. Door de beeldende schrijfstijl waan je je zo in de Ierse natuur. Hoor en voel je de fluistering in de bladeren.
“Want als je ooit bladeren rond ziet dwarrelen of de wind om je heen hoort fluisteren, weet dan dat er feeën in de buurt zijn.”
“Het was alsof hij de magie van de plek probeerde te voelen of de verbeelding van een volk dat zo nauw met de aarde verbonden was, probeerde te begrijpen.”
Tijdens het lezen maak ik soms notities. Bij het ene boek krijg ik amper een kaartje vol, maar bij dit boek zit ik aan liefst 6 kaartjes. De ene na de andere passage was zo passend, zo treffend beschreven, dat ik niet anders kon dan ze te noteren. Zelfs nu bij het schrijven van dit review haal ik mijn hart op aan die zinnen. Ze maken me blij, ze doen me weer wegdromen naar dit verhaal.
Ik zou quotes kunnen blijven aanhalen maar dan laat ik niks meer over aan de zoektocht van jou, potentiële lezer. Lees dit boek, in de tuin, in de zetel, onderweg naar ergens. Laat de woorden Evie naar jou toe dansen. Duik mee in een wonderlijke wereld.
Nog een laatste:
“Het leven was als een schilderij: als je je maar op één deel concentreerde, zag je het grote geheel niet”
Dit boek werd me in ruil voor een recensie bezorgt door uitgeverij Luitingh-Sijthoff. Dankjewel hiervoor!
Een quote uit het boek die mooi de essentie van het verhaal weergeeft. De perfecte uitleg van de titel.
Waar gaat boek over:
Thornwood Village, 1910
De Amerikaan Harold zakt af naar het Ierse Thornwood. In de hoop om zoveel mogelijk verhalen, getuigenissen de verzamelen over de plaatselijke folklore. Anna, een jonge boerendochter, biedt aan om mee te gaan bij de inwoners van het dorp. Ze helpt bij de vertaling van het Iers naar het Engels. Anna draagt zelf een geheim mee. Ze hoopt ook haar geheim aan Harold te vertellen maar eerst moet ze hem voldoende vertrouwen. Door een traumatische gebeurtenis moet ze haar geheim wel prijs geven.
New York, 2010
Na haar echtscheiding is Sarah wat het noorden kwijt. Wanneer ze op het vliegveld staat, op weg naar haar zus, doet een advertentie Sarah besluiten om richting Ierland te vertrekken. In de ban van het mystieke en de folklore van het land. Daar aangekomen vindt ze een tijdelijk onderkomen in een charmant huisje. Demonen uit het verleden blijven haar achtervolgen. Ook daar kent ze geen rust. Op één van haar omzwervingen vindt ze een dagboek. Deze was ooit van een zekere Anna. Geboeid door haar verhaal gaat ze op zoek. Niet alleen naar de gebeurtenissen uit het boek maar het is ook een zoektocht naar zichzelf. Ze wordt geholpen door het alledaagse maar ook door het magische. Hetgeen wat zichtbaar is en door hetgeen wat onzichtbaar is.
Oordeel:
Klinkt die laatste zin wat zweverig? Nee, dit boek is geen fantasy verhaal. De magie zit hem vooral in de woorden die Evie Woods zo lyrisch heeft opgetekend. Gedurende het verhaal is er een tintelt gevoel van magie aanwezig. Door het onderwerp, de Ierse folklore, maar ook door de opbouw van het verhaal. De boodschap die Evie wilt overbrengen aan ons. Een sprankel hier en daar doen de woorden net niet oplichten.
Vorig jaar las ik ‘De verborgen boekwinkel’. Ik was dan vanaf de eerste pagina. Daarom keek ik ook reikhalzend uit naar dit boek. Kan de schrijfster haar succes bevestigen? Daar kan ik alleen maar volmondig JA op antwoorden. Evie weet ons weer te verwennen met een heel sterk verhaal. Ze zorgt ervoor dat we worden omarmd door een warm deken van woorden en tot de verbeelding sprekende passages.
“Ik weet niet zeker wat ik geloof maar op een plek als deze is het moeilijk de mystiek niet te voelen.”
Ierland, een uitstekende keuze om dit verhaal te laten afspelen. Alleen al de naam van het land horen zorgt ervoor dat je zelf op zoek gaan naar die kleine feeën. In de hoop dat ze hun magie aan je vertonen. Door de beeldende schrijfstijl waan je je zo in de Ierse natuur. Hoor en voel je de fluistering in de bladeren.
“Want als je ooit bladeren rond ziet dwarrelen of de wind om je heen hoort fluisteren, weet dan dat er feeën in de buurt zijn.”
“Het was alsof hij de magie van de plek probeerde te voelen of de verbeelding van een volk dat zo nauw met de aarde verbonden was, probeerde te begrijpen.”
Tijdens het lezen maak ik soms notities. Bij het ene boek krijg ik amper een kaartje vol, maar bij dit boek zit ik aan liefst 6 kaartjes. De ene na de andere passage was zo passend, zo treffend beschreven, dat ik niet anders kon dan ze te noteren. Zelfs nu bij het schrijven van dit review haal ik mijn hart op aan die zinnen. Ze maken me blij, ze doen me weer wegdromen naar dit verhaal.
Ik zou quotes kunnen blijven aanhalen maar dan laat ik niks meer over aan de zoektocht van jou, potentiële lezer. Lees dit boek, in de tuin, in de zetel, onderweg naar ergens. Laat de woorden Evie naar jou toe dansen. Duik mee in een wonderlijke wereld.
Nog een laatste:
“Het leven was als een schilderij: als je je maar op één deel concentreerde, zag je het grote geheel niet”
Dit boek werd me in ruil voor een recensie bezorgt door uitgeverij Luitingh-Sijthoff. Dankjewel hiervoor!
1
Reageer op deze recensie
