Lezersrecensie
Voelt als thuiskomen
Dearest gentle reader
Een nieuwe reeks van @juliaquinnauthor is losgelaten op ons, romantische zielen. Hou je vast aan je hoepelrokken want een nieuwe verslaving is geboren. Ons teer hart is verloren aan burggraaf Turner.
2 maart 1810 (het steekt niet op 11 dagen en een paar 100 jaar) ….Vandaag werd ik verliefd.
Zo begint Miranda Cheever haar dagboek. 10 jaar is ze nog maar. Ze heeft ondertussen geaccepteerd dat ze niet voldoet aan het ideaal schoonheidsbeeld. Tot op een middag de knappe burggraaf plechtig haar hand kusten voorspelde dat ze net zo mooi zou worden als ze slim was. *smelt*
8 jaar later. Burggraaf Turner is ondertussen een verbitterde weduwenaar. Teleurgesteld in de liefde. Miranda daarentegen is zijn vriendelijkheid nooit vergeten. Die onschuldige verliefdheid als tiener is nog niet gedoofd. Ze hoopt dat Turner haar ooit meer zal zien dan dat naïeve meisje en beste vriendin van zijn zus.
Oordeel:
Wie Julia Quinn zegt, zegt Bridgerton. Maar ze is zoveel meer dan dat. Ondertussen heeft ze ons nog betoverd met de Rokesby en Smythe-Smith. Met de reeks rond Bevelstoke weet ze wederom haar reputatie als onverbeterlijke romance-schrijfster te bevestigen. Een boek van haar voelt als thuiskomen. Zelfs in een ander tijdperk. Tijdens het lezen drink je steevast je m koffie/thee/brandewijn met je pinkje omhoog. En praten doe je met je beste Oxford euh Vlaams (we willen de huisgenoten niet teveel choqueren).
Haar personages zijn grappig, romantisch, bijdehand,… ik hou van hen! Ook in dit boek laat ze ons kennismaken met alle aspecten van hun leven. Quinn heeft een wereld gecreëerd waar je in wilt vertoeven.
De verhaallijn is misschien niet vernieuwend. Maar hoeft dit? Nee, ik wil gewoon een boek lezen waarin je kan meevoelen met het leven van ons romantische helden. Even wegdromen, even zwijmelen…
“Liefde was voor idioten, voor dwazen. En zij was de grootste dwaas van allemaal.”
“En ik vind beslist niet dat het aan een man is om te bepalen wat ik wel of niet mag lezen.”
Een nieuwe reeks van @juliaquinnauthor is losgelaten op ons, romantische zielen. Hou je vast aan je hoepelrokken want een nieuwe verslaving is geboren. Ons teer hart is verloren aan burggraaf Turner.
2 maart 1810 (het steekt niet op 11 dagen en een paar 100 jaar) ….Vandaag werd ik verliefd.
Zo begint Miranda Cheever haar dagboek. 10 jaar is ze nog maar. Ze heeft ondertussen geaccepteerd dat ze niet voldoet aan het ideaal schoonheidsbeeld. Tot op een middag de knappe burggraaf plechtig haar hand kusten voorspelde dat ze net zo mooi zou worden als ze slim was. *smelt*
8 jaar later. Burggraaf Turner is ondertussen een verbitterde weduwenaar. Teleurgesteld in de liefde. Miranda daarentegen is zijn vriendelijkheid nooit vergeten. Die onschuldige verliefdheid als tiener is nog niet gedoofd. Ze hoopt dat Turner haar ooit meer zal zien dan dat naïeve meisje en beste vriendin van zijn zus.
Oordeel:
Wie Julia Quinn zegt, zegt Bridgerton. Maar ze is zoveel meer dan dat. Ondertussen heeft ze ons nog betoverd met de Rokesby en Smythe-Smith. Met de reeks rond Bevelstoke weet ze wederom haar reputatie als onverbeterlijke romance-schrijfster te bevestigen. Een boek van haar voelt als thuiskomen. Zelfs in een ander tijdperk. Tijdens het lezen drink je steevast je m koffie/thee/brandewijn met je pinkje omhoog. En praten doe je met je beste Oxford euh Vlaams (we willen de huisgenoten niet teveel choqueren).
Haar personages zijn grappig, romantisch, bijdehand,… ik hou van hen! Ook in dit boek laat ze ons kennismaken met alle aspecten van hun leven. Quinn heeft een wereld gecreëerd waar je in wilt vertoeven.
De verhaallijn is misschien niet vernieuwend. Maar hoeft dit? Nee, ik wil gewoon een boek lezen waarin je kan meevoelen met het leven van ons romantische helden. Even wegdromen, even zwijmelen…
“Liefde was voor idioten, voor dwazen. En zij was de grootste dwaas van allemaal.”
“En ik vind beslist niet dat het aan een man is om te bepalen wat ik wel of niet mag lezen.”
1
Reageer op deze recensie
