Psychologische thriller

Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub van World of thrillers op Facebook. Dit boek dateert al van 2015 maar is recentelijk opnieuw uitgebracht onder de vleugels van Harper Collins.

Waarover gaat dit boek?
Rachel neemt iedere dag de trein. Elke dag hetzelfde traject, op hetzelfde uur. Ze stoppen iedere dag aan hetzelfde stopsein. Ondertussen kent ze de bewoners als van de voorbijrazende huizen als ware het echte vrienden.

Op een dag ziet ze iets vreemd in de tuin van Jess en Jason, want zo is ze het stel gaan noemen. Als ‘Jess’ vermist wordt, stapt Rachel naar de politie. Ze geraakt betrokken bij gebeurtenissen die haar zelfs het leven kunnen kosten. Wie is te vertrouwen? Wie toont zijn ware aard?

Conclusie
Cover:
De kleur van de cover, rood, past goed bij het genre. Rood doet onmiddellijk aan bloed denken. Bloed als in slachtoffers, moord,…
De titel en de foto zijn wat wazig. Precies of de foto is getrokken vanuit een voorbijrazende trein. Wat dan weer perfect bij de titel en het onderwerp past.

Opbouw van het boek:
Het verhaal wordt in wisselend perspectief verteld. Het begin van elk hoofdstuk wordt aangeduid met de naam van desbetreffende personage. Het voordeel van een vertelling is wisselend perspectief is dat je het verhaal langs alle kanten kan bekijken. Je krijgt als lezer al snel mee wat de tegenstellingen in het verhaal zijn. Hoe beleeft dit personage een bepaalde gebeurtenis en hoe beleeft een andere dit. Dit zorgt dat het verhaal een bepaalde gelaagdheid krijgt. In een whodunnit krijg zo een beeld van wie liegt en wie verteld de ‘waarheid’. Het brengt ook de lezer af en toe op het verkeerde been. Wat alleen maar bevordelijk is voor de spanning in het verhaal.
Voor dit boek vond ik de wisselende perspectieven een enorme meerwaarde. Ik had geen enkel probleem om het verhaal te kunnen volgen.

Schrijfstijl:
Paula heeft een vlotte en beeldende schrijfstijl. Door haar heldere manier van schrijven wordt je als lezer meegetrokken in de levens van de hoofdpersonages. De schrijfster weet ook de spanning er in te houden. Pas naar het einde toe laat ze de lezer toe om de puzzelstukjes te leggen. Het boek is niet vanaf de eerste pagina spannend. Als een ware boemeltrein trekt het verhaal op gang om dan halverwege het boek te veranderen in een echte TGV. Dan kan je gewoon niet zomaar stoppen met lezen. Je wilt door om te weten hoe het allemaal in elkaar zit. En ook dat heeft ze fantastisch gedaan. De schrijfster heeft de verdenkingen goed bij verschillende personages gelegd. Op geen enkel moment had ik het idee van ‘ja! Die was het!’

Conclusie:
Een psychologische thriller in de ware zin van het woord. Wie zoekt achter een boek vol spanning, intriges, vol psychologische spelletjes? Dan is dit het ideale boek. Verwacht geen bloederige taferelen, wel een verhaal vol gelaagdheid.
Deze nieuwe editie is inclusief een preview van ‘Het blauwe uur’. Ik heb die alvast op mijn verlanglijstje gezet. Benieuwd of het succes van ‘het meisje in de trein’ kan bevestigen!