Humoristische thriller

Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub van Sterrenthrillers op Facebook! Dankjewel Luitingh-Sijthoff en Sterrenthrillers!

Waarover gaat dit boek?
Mark aka het Bleke Paard is een huurmoordenaar. Maar wel één met een geweten. Na een heftige gebeurtenis kiest hij ervoor om af te kicken. Ja hoor, wie had dit ooit gedacht. Er bestaat een variant op de AA. Welkom bij de HA (huurmoordenaars anonymous). Ook huurmoordenaars hebben behoefte aan een 12-stappenplan. Hun primaire doel is te stoppen met moorden en anderen helpen hetzelfde te doen (p. 28)
Mark is op weg naar zijn 1e jaar ‘clean’ te zijn als er een aanslag op hem wordt gepleegd. Hij vlucht samen met Astrid en zijn kat (met de ludieke naam P. Kitty) naar Singapore en Londen om te achterhalen wie achter de aanslag zit.
Slaagt Mark erin om deze queeste geweldloos te volbrengen? Zonder zelf vermoord te worden?

Recensie:
Ik wist niet wat te verwachten bij dit verhaal. Een huurmoordenaar die naar een zelfhulpgroep gaat? Het leek mij vooral humoristische opgezet. Met die instelling ben ik ook het boek beginnen lezen. En ja, de eerste helft van het boek kwam het op mij over als een thriller met een kwinkslag. Het element, het échte element, thriller kwam bij mij pas halverwege het boek. De humoristische toon verdween naar de achtergrond en het nagelbijten kon beginnen. Vanaf hier ben ik ook beginnen te genieten. De achtervolgingen, de actiescènes, Rob Hart weet hierin de lezer heel geboeid te houden.
Met een levendige en beeldende schrijfstijl waan je je als lezer midden in de actie.
De lezer krijgt niet zomaar een kant-en-klaar verhaal. Door middel van flashbacks leren we onze huurmoordenaar kennen. Pas tegen het einde kennen we de ware reden waarom hij wou stoppen. Puntje voor Rob. Huurmoordenaars hebben een hart!

De cover is niet bepaald speciaal. De bloedrode cover met zwarte letters springt wel in het oog. Dit boek zou mij aandacht trekken in de winkelrekken.

Het verhaal lijkt mij niet af, dus ik hoop op een vervolg!

Enig minpuntje: de hoofdstukken vond ik persoonlijk te lang. Voor iemand die graag van hoofdstuk tot hoofdstuk leest, was dit soms wel een struikelblok. Zeker als de oogjes bijna dichtvallen! Maar door de vlotte schrijfstijl leest het boek gelukkig wel gemakkelijk weg!

Quote:
Zal er ooit een eind komen aan deze beproeving? Of zal ik tot aan mij dood elke dag wakker worden met de zelfopgelegde plicht om iets goed te maken wat niet meer hersteld kan worden.