Lezersrecensie
I'm just trying to tell the truth
3/5 sterren voor het boek van Val Emmich (gelezen in november 2018)
5/5 sterren voor het script van Steven Levenson (gelezen in december 2017)
Dear Evan Hansen. Het is een van mijn favoriete musicals. Je zou dus verwachten dat ik de 'verboeking' net zo leuk zou vinden. Helaas? Eigenlijk niet.
Toen ik vorig jaar het verhaal leerde kennen vond ik het helemaal niet interessant. Dat vind ik nog steeds. Ik heb het alleen leren tolereren. Wat ik leuk vind aan de musical is namelijk de muziek en de uitvoering. Het verhaal zelf? Meh. En dat is precies wat dit boek is. Het verhaal.
Omdat DEH een musical is en bestaat uit nummers en dialogen ertussendoor, moest dat veranderd worden om het in verhaalvorm te vertellen. Dat is erg origineel en goed gedaan. Sommige lyrics zijn namelijk in het verhaal gelaten, wat een leuke extra is als je de liedjes kent. Af en toe stoorde ik mij er wel aan, omdat er dan een paar woorden waren veranderd... Urgh. Al snap ik dat wel, want het is een beetje raar als iemand iets zegt en alles in precies dezelfde maat of ritme is, én rijmt. Super realistisch.
Ook was het onwijs interessant om Connors kant van het verhaal te zien. In de musical is Connor een nogal mysterieus personage, omdat hij alleen maar in het begin van het verhaal voorkomt en daarna nog wel verschijnt, maar dan een verzinsel van Evan is, en niet meer de echte Connor Murphy. Daarom had ik niet verwacht om hoofdstukken vanuit Connors oogpunt te hebben. Gelukkig maar dat ze waren toegevoegd, want nu had het boek iets extra's, wat de musical niet had.
Daarnaast was het verhaal veel gedetailleerder. Wie had nou verwacht dat 'Evan' niet Evans eerste naam was? Ik niet, in ieder geval. Er werd naast Evan ook veel meer verteld over Zoe en Heidi, al was dat het wel zo een beetje. Jared ja, maar dat was niet veel. Om de een of andere reden voelden veel personages ietjes oppervlakkig aan, maar misschien was dat ook wel logisch, omdat Evan ze niet zo goed kende. Het was wel een beetje jammer, omdat ze nu nog steeds heel erg op 'stock characters' leken en niet per se op uitgewerkte personages uit boeken. Een gemiste kans? Misschien. Ik heb namelijk geen idee hoe het beter gedaan kan worden als er niets veranderd mag worden aan het verhaal, waar we nu zijn aangekomen. Ik weet wel dat ik niemand van de personages echt interessant vond waarbij ik zou zeggen dat het mijn lievelingspersonage is, wat ik wel heb bij de musical. Namelijk Jared, kuch kuch. De Will Roland-versie dan, want die is de enige die ik ken.
Zoals ik eerder al zei ben ik niet zo een fan van het verhaal. Aangezien dit het verhaal van de musical is, is er niet echt iets veranderd. Omdat ik al wist wat er ging gebeurde, had ik op sommige momenten niet echt zin om verder te lezen. Dit had ik voornamelijk aan het begin, toen Connor niet meer op school kwam opdagen. Evan had toen nog geen flauw idee wat er gebeurd was, maar omdat ik het wel wist, begon ik heel erg op te zien om verder te lezen. Een beetje net zoals "The World Was Wide Enough" van Hamilton. Je weet dat er iets sneu's gaat gebeuren, dus je slaat het liever over dan dat je er weer naar moet luisteren en dan weer verdrietig wordt.
Uiteindelijk ben ik voornamelijk verder gegaan omdat ik benieuwd was naar Connors hoofdstukken, maar na een tijdje was zijn 'geschiedenis' bekend en verloor ik daar ook interesse in. Gelukkig maar dat het verhaal toen afgelopen was.
P.S.: Wat echt super vaag is, is dat deze boekpagina eerst van het script was, maar ergens in 2018 plotseling is veranderd naar die van het boek van Val Emmich. Huh.
EDIT: Het is nog vager, want alle details zijn van het script, op de schrijver en de foto na. What the hell? Hebban, zeg 'My bad.'
5/5 sterren voor het script van Steven Levenson (gelezen in december 2017)
Dear Evan Hansen. Het is een van mijn favoriete musicals. Je zou dus verwachten dat ik de 'verboeking' net zo leuk zou vinden. Helaas? Eigenlijk niet.
Toen ik vorig jaar het verhaal leerde kennen vond ik het helemaal niet interessant. Dat vind ik nog steeds. Ik heb het alleen leren tolereren. Wat ik leuk vind aan de musical is namelijk de muziek en de uitvoering. Het verhaal zelf? Meh. En dat is precies wat dit boek is. Het verhaal.
Omdat DEH een musical is en bestaat uit nummers en dialogen ertussendoor, moest dat veranderd worden om het in verhaalvorm te vertellen. Dat is erg origineel en goed gedaan. Sommige lyrics zijn namelijk in het verhaal gelaten, wat een leuke extra is als je de liedjes kent. Af en toe stoorde ik mij er wel aan, omdat er dan een paar woorden waren veranderd... Urgh. Al snap ik dat wel, want het is een beetje raar als iemand iets zegt en alles in precies dezelfde maat of ritme is, én rijmt. Super realistisch.
Ook was het onwijs interessant om Connors kant van het verhaal te zien. In de musical is Connor een nogal mysterieus personage, omdat hij alleen maar in het begin van het verhaal voorkomt en daarna nog wel verschijnt, maar dan een verzinsel van Evan is, en niet meer de echte Connor Murphy. Daarom had ik niet verwacht om hoofdstukken vanuit Connors oogpunt te hebben. Gelukkig maar dat ze waren toegevoegd, want nu had het boek iets extra's, wat de musical niet had.
Daarnaast was het verhaal veel gedetailleerder. Wie had nou verwacht dat 'Evan' niet Evans eerste naam was? Ik niet, in ieder geval. Er werd naast Evan ook veel meer verteld over Zoe en Heidi, al was dat het wel zo een beetje. Jared ja, maar dat was niet veel. Om de een of andere reden voelden veel personages ietjes oppervlakkig aan, maar misschien was dat ook wel logisch, omdat Evan ze niet zo goed kende. Het was wel een beetje jammer, omdat ze nu nog steeds heel erg op 'stock characters' leken en niet per se op uitgewerkte personages uit boeken. Een gemiste kans? Misschien. Ik heb namelijk geen idee hoe het beter gedaan kan worden als er niets veranderd mag worden aan het verhaal, waar we nu zijn aangekomen. Ik weet wel dat ik niemand van de personages echt interessant vond waarbij ik zou zeggen dat het mijn lievelingspersonage is, wat ik wel heb bij de musical. Namelijk Jared, kuch kuch. De Will Roland-versie dan, want die is de enige die ik ken.
Zoals ik eerder al zei ben ik niet zo een fan van het verhaal. Aangezien dit het verhaal van de musical is, is er niet echt iets veranderd. Omdat ik al wist wat er ging gebeurde, had ik op sommige momenten niet echt zin om verder te lezen. Dit had ik voornamelijk aan het begin, toen Connor niet meer op school kwam opdagen. Evan had toen nog geen flauw idee wat er gebeurd was, maar omdat ik het wel wist, begon ik heel erg op te zien om verder te lezen. Een beetje net zoals "The World Was Wide Enough" van Hamilton. Je weet dat er iets sneu's gaat gebeuren, dus je slaat het liever over dan dat je er weer naar moet luisteren en dan weer verdrietig wordt.
Uiteindelijk ben ik voornamelijk verder gegaan omdat ik benieuwd was naar Connors hoofdstukken, maar na een tijdje was zijn 'geschiedenis' bekend en verloor ik daar ook interesse in. Gelukkig maar dat het verhaal toen afgelopen was.
P.S.: Wat echt super vaag is, is dat deze boekpagina eerst van het script was, maar ergens in 2018 plotseling is veranderd naar die van het boek van Val Emmich. Huh.
EDIT: Het is nog vager, want alle details zijn van het script, op de schrijver en de foto na. What the hell? Hebban, zeg 'My bad.'
1
Reageer op deze recensie