Lezersrecensie
Words Fail
What If It's Us was een van de boeken van 2018 waar ik het meest naar uitkeek en aan deze rating te zien zul je waarschijnlijk denken dat ik teleurgesteld ben. Vreemd genoeg ben ik dat niet. Leah on the Offbeat van Becky Albertalli en They Both Die at the End waren beiden die ik niet zo bijzonder vond en daardoor waren mijn verwachtingen voor dit boek niet zo hoog. Ik zou zeggen dat Leah on the Offbeat juist het teleurstellende boek was. Oké, misschien ben ik wel een beetje teleurgesteld.
Wat ik leuk vond aan dit boek? De verwijzingen naar de musicals. Ik begreep ze allemaal behalve die van Aida, omdat ik die musical alleen van naam ken, en sommige liedjes die werden genoemd, omdat ik daar ook alleen de naam van ken (Little Shop of Horrors en A Chorus Line). De rest? Prima te begrijpen, maar alleen omdat ik daar net zoals Arthur ook geobsedeerd door ben. En daarmee bedoel ik onder andere Hamilton, Dear Evan Hansen en Spring Awakening. Voor degenen die deze musicals niet echt kennen is het denk ik wat lastiger om alles te begrijpen (deh), voornamelijk omdat er best wat gepraat wordt over Hamilton. Misschien zelfs een beetje té veel.
O, wat ook leuk was, was dat Lin-Manuel Miranda, Jonathan Groff (!) en Ben Platt (!) genoemd werden.
En dat was het eigenlijk. Het verhaal was nogal oppervlakkig. Een beetje instalove-y, maar oké, ik daar mee leven. Het ding wat mij tijdens het lezen dwarszat, was dat ik realiseerde dat het mij niet kon schelen wat er met Arthur en Ben gebeurde. Helemaal niets. Normaalgesproken is dat hoofdpunt één (1) om een boek leuk te vinden en dat is ook een reden waarom mijn hart dit boek uiteindelijk niet zo 'wauw' vond.
De focus lag ook nog eens heel erg op de romantiek, en laat dat nou iets zijn wat mij niet echt interesseert. Niet dat het er niet in mag, maar om daar de nadruk op te leggen? Nee, bedankt. Eigenlijk is het best wel instalove-y, bedenk ik nu, want waarom vinden Arthur en Ben elkaar leuk? Omdat ze beiden 'cute' zijn en alleen op jongens vallen. Dat is letterlijk het enige wat ze gemeen hebben. Misschien ook nog dat ze beiden Harry Potter leuk vinden, maar dat was het wel.
Arthur en Ben waren beiden best wel irritant. Niet alleen door de instalove, maar ook door hun gedrag. Ik stoorde mij net name aan Ben, maar ik heb gezien dat andere mensen Arthur ook irritant vonden, dus heb je ook. Dylan was een leuke toevoeging en waarschijnlijk een van de beste personages. Ik bedoel, hij ook niet zo geweldig, maar wel een klein beetje meer interessanter dan Arthur én Ben bij elkaar. Zelf vond ik Arthur niet super stom, maar dat kwam voornamelijk door de musicals.
De schrijfstijl was oké. Makkelijk leesbaar, dat zeker. Alleen ik weet niet of ik het wat minder vond omdat ik erachter ben gekomen dat ik niet zo een fan ben van Adam Silvera's schrijfstijl. Niet dat het slecht is, maar... Ik weet niet. What If It's Us gaf mij hetzelfde gevoel als bij They Both Die At the End... Ik zal maar zeggen dat dát boek nou een teleurstelling was.
Omdat ik de personages niet zo bijzonder vond, het plot een beetje langdradig was (het was beter geweest als het wat korter was geweest), en de schrijfstijl niet echt opmerkelijk was, waren er niet echt dingen die ervoor zorgden dat ik per se verder wilde lezen. Gelukkig maar dat ik dit zo snel mogelijk uit wilde lezen, want anders had het waarschijnlijk weken geduurd om het uit te krijgen.
Raad ik What If It's Us aan? Ik zal maar zeggen dat ik het het meest aanraad aan degenen die fan zijn van Adam en/of Becky, en als je fan bent van musicals. Daarmee bedoel ik musical-verwijzingen, want er worden nul (0) musicals gezien en er wordt nul (o) keer geacteerd. En op het gebied van verwijzingen is het voornamelijk populaire nieuwe musicals van de laatste twintig jaar met nadruk op Hamilton, en degene die het heeft gemaakt, Lin-Manuel Miranda.
Verder is dit boek niet echt een aanrader. Misschien als je graag over meet cutes leest, maar dat was het ook wel. Laat ik maar zeggen dat het meer waard is om Simon vs. the Homo Sapiens Agenda te lezen dan om dit boek te lezen (de rest van Adam Silvera heb ik nog niet gelezen naast They Both Die at the End en die vond ik niet zo opmerkelijk).
O ja, ik weet niet of ik de enige ben, maar Ethan en Jessie deden mij heel erg denken aan Jared en Alana van Dear Evan Hansen. Hmm.
Wat ik leuk vond aan dit boek? De verwijzingen naar de musicals. Ik begreep ze allemaal behalve die van Aida, omdat ik die musical alleen van naam ken, en sommige liedjes die werden genoemd, omdat ik daar ook alleen de naam van ken (Little Shop of Horrors en A Chorus Line). De rest? Prima te begrijpen, maar alleen omdat ik daar net zoals Arthur ook geobsedeerd door ben. En daarmee bedoel ik onder andere Hamilton, Dear Evan Hansen en Spring Awakening. Voor degenen die deze musicals niet echt kennen is het denk ik wat lastiger om alles te begrijpen (deh), voornamelijk omdat er best wat gepraat wordt over Hamilton. Misschien zelfs een beetje té veel.
O, wat ook leuk was, was dat Lin-Manuel Miranda, Jonathan Groff (!) en Ben Platt (!) genoemd werden.
En dat was het eigenlijk. Het verhaal was nogal oppervlakkig. Een beetje instalove-y, maar oké, ik daar mee leven. Het ding wat mij tijdens het lezen dwarszat, was dat ik realiseerde dat het mij niet kon schelen wat er met Arthur en Ben gebeurde. Helemaal niets. Normaalgesproken is dat hoofdpunt één (1) om een boek leuk te vinden en dat is ook een reden waarom mijn hart dit boek uiteindelijk niet zo 'wauw' vond.
De focus lag ook nog eens heel erg op de romantiek, en laat dat nou iets zijn wat mij niet echt interesseert. Niet dat het er niet in mag, maar om daar de nadruk op te leggen? Nee, bedankt. Eigenlijk is het best wel instalove-y, bedenk ik nu, want waarom vinden Arthur en Ben elkaar leuk? Omdat ze beiden 'cute' zijn en alleen op jongens vallen. Dat is letterlijk het enige wat ze gemeen hebben. Misschien ook nog dat ze beiden Harry Potter leuk vinden, maar dat was het wel.
Arthur en Ben waren beiden best wel irritant. Niet alleen door de instalove, maar ook door hun gedrag. Ik stoorde mij net name aan Ben, maar ik heb gezien dat andere mensen Arthur ook irritant vonden, dus heb je ook. Dylan was een leuke toevoeging en waarschijnlijk een van de beste personages. Ik bedoel, hij ook niet zo geweldig, maar wel een klein beetje meer interessanter dan Arthur én Ben bij elkaar. Zelf vond ik Arthur niet super stom, maar dat kwam voornamelijk door de musicals.
De schrijfstijl was oké. Makkelijk leesbaar, dat zeker. Alleen ik weet niet of ik het wat minder vond omdat ik erachter ben gekomen dat ik niet zo een fan ben van Adam Silvera's schrijfstijl. Niet dat het slecht is, maar... Ik weet niet. What If It's Us gaf mij hetzelfde gevoel als bij They Both Die At the End... Ik zal maar zeggen dat dát boek nou een teleurstelling was.
Omdat ik de personages niet zo bijzonder vond, het plot een beetje langdradig was (het was beter geweest als het wat korter was geweest), en de schrijfstijl niet echt opmerkelijk was, waren er niet echt dingen die ervoor zorgden dat ik per se verder wilde lezen. Gelukkig maar dat ik dit zo snel mogelijk uit wilde lezen, want anders had het waarschijnlijk weken geduurd om het uit te krijgen.
Raad ik What If It's Us aan? Ik zal maar zeggen dat ik het het meest aanraad aan degenen die fan zijn van Adam en/of Becky, en als je fan bent van musicals. Daarmee bedoel ik musical-verwijzingen, want er worden nul (0) musicals gezien en er wordt nul (o) keer geacteerd. En op het gebied van verwijzingen is het voornamelijk populaire nieuwe musicals van de laatste twintig jaar met nadruk op Hamilton, en degene die het heeft gemaakt, Lin-Manuel Miranda.
Verder is dit boek niet echt een aanrader. Misschien als je graag over meet cutes leest, maar dat was het ook wel. Laat ik maar zeggen dat het meer waard is om Simon vs. the Homo Sapiens Agenda te lezen dan om dit boek te lezen (de rest van Adam Silvera heb ik nog niet gelezen naast They Both Die at the End en die vond ik niet zo opmerkelijk).
O ja, ik weet niet of ik de enige ben, maar Ethan en Jessie deden mij heel erg denken aan Jared en Alana van Dear Evan Hansen. Hmm.
1
Reageer op deze recensie
