Wauw!

De in Son en Breugel geboren freelance journaliste en auteur Linda Samplonius schreef al voor vele bladen. Zo had ze onder andere een vaste rubriek in de VIVA, deed ze achtergrondverhalen en interviews voor de Volkskrant, Cosmopolitan, Marie Claire en de thrillerwebiste Crimezone.nl waar ze recensent was voor thrillers.
Samplonius heeft een uitgesproken fascinatie voor (true)crime. Dit kun je lezen in haar thrillerdebuut Koelcel (2014). Achter het afzetlint is haar eerste non-fictie boek.

Een plaats delict begint met een soms simpele melding zoals: een slaapkamer staat in brand, een natuurlijke dood die toch een moord blijkt te zijn of een steekpartij waarbij kinderen zijn betrokken. Moord, verdriet en soms onmacht, alle emoties en gevoelens die bij een plaats delict komen kijken. Zodra een van deze of soortgelijke meldingen bij 112 binnenkomen worden er verschillende deskundigen ingeschakeld.

In Achter het afzetlint vertellen dertien professionals met uiteenlopende beroepen zoals schoonmaker, agent, schouwarts, rechercheur of bloedsporenanalist over die plaats delict die hen voor altijd zal bijblijven. Over deze plaats delict en de impact die het had op hun leven en hun werk vertellen ze in dit boek.

De cover van het boek is er eentje waar ik me een beetje aan ergerde. Niets aan te merken op het gele lettertype op de donkere achtergrond of de foto die een plaats delict moet voorstellen. Wel vind ik, ik vermoed dat het de lamp is die je ziet schijnen, vervelend. Door het schijnsel had ik namelijk steeds de neiging om mijn ogen dicht te knijpen.

Het boek is er een dat je met aandacht moet lezen en waar je kippenvel van krijgt. Sommige zaken zijn zo schrijnend of verdrietig of staan ,net zoals bij de vertellers, in je geheugen gegrift. Bijvoorbeeld de MH17 situatie. Interessant vond ik het dan ook toen ik een verhaal tegenkwam waar ik ook net over gelezen had in het boek De campingmoord van Carry en Eddy. De zaak kwam bekend voor, maar werd toch net weer iets anders gepresenteerd, waardoor de herhaling niet storend was.

In Achter het afzetlint leer je de verschillende beroepen die rondom een plaats delict werken beter kennen. Zo kende ik het beroep bloedsporenanalist alleen van de serie Dexter op Netflix, maar wat het precies inhield, geen flauw idee. Na het lezen van het hoofdstuk Onschuldig, vind ik dit een heftig beroep. Een beroep waarbij je soms heel dicht met je camera en je neus op de dood zit.

Samplonius heeft in haar verhalen vooral de emoties die de zaken oproepen voor de desbetreffende persoon prachtig weten neer te zetten. Sommige zaken kruipen onder je huid en laten je niet meer los. Zelfs niet als je denkt een koele kikker te zijn. Sommige van de geïnterviewden hebben nog dagelijks last van de zaken waar ze aan gewerkt hebben. Er wordt in het boek dan ook meerdere malen gehamerd op de nazorg die er, gelukkig, anno 2024 wel is voor de hulpverleners. Terwijl men het er vroeger in de koffiekamer terloops over had en weer doorging. De hulpverleners bestonden toen meer uit mannenteams, hierin was het niet stoer om te huilen of je gevoel te uiten. Een grote verandering ontstond, toen vrouwen zich ook meer en meer mengden in deze beroepsgroepen.

Achter het afzetlint verdient een lintje. Wat een prachtig en respectvol boek heeft Linda Samplonius geschreven. Dertien indrukwekkende verhalen die ook mij als lezer niet in de koude kleren gingen zitten. Kippenvel van je kruin tot aan je tenen bij het lezen van sommige situaties.

Houd je van true crime en wil je meer weten over verschillende indrukwekkende plaatsen delicten zoals de Bijlmerramp en wat het met de mensen van de dienstverlening deed? Lees dan zeker Achter het afzetlint. Het boek krijgt van mij dan ook vijf volle sterren.