Familiestuk.

Wanneer vertaalster Sara een aanbod krijgt om dagboeken uit het Frans naar het Nederlands te vertalen, gaat ze hier gretig op in. De rijke bankiersfamilie van wie de dagboeken zijn, betalen Sara flink, maar om het grote geld te mogen ontvangen moet ze ook een geheimhoudingsplicht tekenen. Waarom wil de familie dat Sara haar mond houdt over wat er in de dagboeken te vinden is?
Naarmate Sara steeds verder in de dagboeken komt, wordt pas duidelijk dat de vrouw grote geheimen met zich meedroeg. Als Sara verder op onderzoek
uitgaat, naar wat er zich toen heeft afgespeeld, loopt zelfs haar eigen leven gevaar! De familie wil wel heel graag dat hun geheimen bewaard blijven. Ben jij nu ook nieuwsgierig? Lees dan verder in Familiestuk.

Ik lees eens een thriller van uitgeverij De Verhalenfabriek. Normaal ben ik fan van hun feelgood novelles en ik ben benieuwd of hun thrillers mij ook kunnen bekoren.
De cover is in ieder geval interessant. Een spiegel of schilderij met daarop een afbeelding van een groep mensen. In deze spiegel of schilderij zit een dikke barst. Wat heeft dit te betekenen? Daarnaast maakt de donkergroene kleur het mysterieuze gevoel van de afbeelding compleet. Ik sloeg de eerste digitale bladzijde van Familiestuk snel open!

Voor het korte verhaal, het boek telt op mijn e-reader slechts 175 bladzijden, heeft Visser veel personages in een verhaal weten te stoppen zonder dat het verhaal rommelig of ingewikkeld is. Je leert de vrouw van de dagboeken, Mireille, steeds beter kennen. Al vond ik soms dat de stukken lang duurden en er nogal eens in herhaling werd gevallen over de geheimhoudingsplicht. Het boek werd naar mijn idee pas echt spannend in de laatste 50 bladzijden, wanneer Sara haar leven niet zeker is. Deze las ik dan ook in één ruk uit om na een nogal abrupt einde met vragen over te blijven.

De schrijfstijl van Hetty Visser is vlot en levendig. Ik kon mij de oude, kleurrijke vriendin van Mireille, Lotje, goed voor me zien. En ook bij de knappe JW in zijn motorpak kon ik mij een voorstelling maken.
Door deze beeldende schrijfstijl zorgt Visser ervoor dat het boek geen moment echt saai is. Er gebeuren steeds dingen, zoals een inbraak, waardoor je als lezer getriggerd wordt om weer verder te lezen.

Het verhaal is een heerlijk tussendoortje na een nagelbijtende thriller of een zoetsappige feelgood. Neem een kopje thee en nestel je in je favoriete stoel. Met Familiestuk op schoot, kan je dag niet meer stuk. Familiestuk krijgt van mij 3.5 ster.