Prachtig, leerzaam verhaal

Cathelijne is verpleegkundig specialist palliatieve zorg in een hospice in De Bilt. Naast het werk aan het bed, heeft ze ook een passie voor wetenschappelijk onderzoek. Deze bezige bij zit niet stil want naast deze twee banen, is ze ook consulent bij het Palliatieteam Midden-Nederland. Hier geeft ze artsen en verpleegkundige adviezen over palliatieve zorg.

Cathelijne heeft al aan vele sterfbedden gezeten en weet als geen ander hoe ze patiënten en hun naasten moet begeleiden in deze heftige laatste maanden, weken of soms zelfs dagen. Door haar boek Het leven loslaten geeft ze de lezer een uniek kijkje in hoe het er in een hospice aan toe gaat.
Hoe gaan mensen om met de uitdagingen die ze hebben met de naderende dood en op welke wijze geven ze hun laatste dagen nog vorm?

‘Ik ben niet bang om dood te zijn, wel om dood te gaan’

Op de vrij eenvoudige en ingetogen cover van het boek staat een roodborstje. In eerste instantie snapte ik niet waarom deze vogel op de cover van een boek over sterven gaat. Maar wat blijkt, het roodborstje is het symbool voor liefde, hoop en groei.

Dat iedereen een keer doodgaat is een gegeven. Toch heerst er een enorm taboe op sterven. De angst voor het onbekende en je bewust worden van je ziekte, daar wordt liever niet over gepraat. Cathelijne wil met Het leven loslaten ervoor zorgen dat men zich meer bewust is van zijn eigen sterfelijkheid en hierover met anderen praat.

Het boek bestaat uit verschillende thema’s zoals: voorkeurshoudingen bij sterven, actieve levensbeëindiging, de dood versnellen door te stoppen met eten en drinken, thuis kunnen overlijden en ook corona komt nog even om de hoek kijken. In de verschillende hoofdstukken neemt Cathelijne je mee aan de hand van casussen die zij heeft meegemaakt. Zo lees je over een jonge vrouw die thuis wil sterven, over een vader van twee jonge kinderen die door een hersentumor niet meer zichzelf is en lees je mee over het prachtige euthanasieverzoek waarbij Cathelijne aanwezig is.

Daarnaast vind je aan het einde van elk hoofdstuk een donker gekleurde kolom met hierin de belangrijkste informatie kort samengevat.
In de verantwoording van het boek vertelt de schrijfster dat de verhalen gebaseerd zijn op waargebeurde verhalen, maar om de privacy van patiënten, naasten en collega’s te respecteren zijn de namen en persoonskenmerken aangepast, alsook details weggelaten of toegevoegd.
Achter in het boek is ook een bronnenlijst toegevoegd. Dit helpt de lezer om informatie te kunnen terugzoeken.

Het leven loslaten is een prachtig, met vlagen emotioneel verhaal waarin Cathelijne zo goed mogelijk een beeld probeert te schetsen van haar werk in het hospice. Het boek krijgt van mij 4 sterren.