Niets liever dan een baby!

Michon Voncken studeerde Marketing Management aan de Universiteit van Tilburg. Na haar studie ging ze werken in de reclamewereld, maar haar grote liefde voor het schrijven van verhalen vertellen bleef kriebelen. Ze deed mee aan de Magische Zomer schrijfwedstrijd van uitgeverij De verhalenfabriek en zo werd haar debuut Geef me een teken geboren. Wanneer Michon niet aan het schrijven is of een boek leest, kun je haar vinden op een yogamatje of is ze druk met haar twee zoontjes.

Hanne wil niets liever dan een baby. Er is alleen een probleem, Hanne is al jaren single. Een leuke man heeft ze tot nog toe niet gevonden. Na een aantal tinderdates die hopeloos mislukken, besluit ze om het heft in eigen hand te nemen. Ze heeft helemaal geen man nodig als ze graag een kind wil. Hanne kiest voor het alleenstaand moederschap.

Net als ze besloten heeft helemaal voor haar keuze te gaan, duikt er een oude bekende op. Haar studievriend Alex is terug van zijn wereldreis en zoekt iets meer vastigheid in zijn leven. Kunnen de twee het nog net zo goed vinden als tijdens hun studie, 14 jaar geleden?

De cover van Niets liever dan een baby is in zoet baby roze uitgevoerd. Daarnaast staat er, hoe kan het ook anders, een ooievaar met baby in zijn snavel afgebeeld. Je weet bij het bekijken van de cover gelijk waar het boek over gaat!

Het boek is het tweede deel in de Cappuccino Club-serie, echter is deze novelle ook prima los te lezen. Wil je meer over de andere vriendinnen weten, dan is het aan te raden om het eerste deel ook te lezen.

Het thema in Niets liever dan een baby is het (bewust) alleenstaand moederschap, een interessant thema, wat in de hoeveelheid bladzijden die Voncken mocht gebruiken in haar novelle, goed tot zijn recht komt. Je leeft mee met Hanne en haar moeilijke beslissing. Dat haar vriendinnen haar steunen door dik en dun is prachtig weergegeven in het verhaal. Zulke vriendinnen wens je toch iedereen!

Het gedraai rond Alex vond ik persoonlijk wat lang duren en is voor mij het enige minpuntje in het verhaal. Het had mijns inziens korter gekund. Het blijft feelgood, dus we wisten al vanaf het begin hoe het zou aflopen. Michon had dan net wat meer woorden kunnen gebruiken om het proces van het (alleenstaande) moederschap te beschrijven. Dit wordt naar mijn idee wat te vluchtig afgewerkt. Jammer, want hier had ik graag meer over willen lezen.

Desalniettemin is Niets liever dan een baby een fijn tussendoortje, waarin de zwaardere thema’s worden afgewisseld met de nodige humor en romantiek voor de luchtigheid. Hierdoor leest het verhaal vlot en heb je deze novelle binnen no-time uit. Zolang je zelf geen baby hebt die op de achtergrond het nodige geluid produceert.
Niets liever dan een baby krijgt van mij 3.5 ster en ik ben dan ook benieuwd naar het volgende deel in de Cappuccino Club-serie.