Een prima staaltje lezersvermaak

Het idee voor De firma ontstond in 1997 toen Phillip Margolin een paperback schreef speciaal voor de Nederlandse markt. Ter gelegenheid van de maand van het spannende boek klom hij in de pen en schreef Rookgordijn. Hij vond dit verhaal zo leuk dat hij het wilde uitwerken tot een volledig boek. En zo het geschiedde, na een flinke brainstorm was De firma in 2001 een feit.

In De firma helpt de jonge advocaat Daniel Ames een collega uit de brand die de verdediging van een grote farmaceut (Geller) op zich heeft genomen. Omdat ze in tijdnood zit zegt Ames haar toe dat hij ruim 4000 pagina’s zal screenen op ‘verrassingen’ die een goede verdediging kunnen frustreren. Na een nachtje te hebben doorgewerkt, krijgt hij ’s ochtends de schrik van zijn leven. In de papieren is een belastend document gevonden waarin wordt aangetoond dat Geller een medicijn produceert dat afwijkingen bij kinderen teweegbrengt. Ames heeft het document over het hoofd gezien en dit heeft desastreuze gevolgen voor de farmaceut. Het ontslag van Daniel volgt en zijn succesvolle carrière lijkt ten einde. Daniel laat het er echter niet bij zitten en gaat op onderzoek uit samen met detective Kate. Al snel blijkt dat Daniel helemaal geen fout heeft gemaakt, maar dat hij de speelbal is in een duister complot.

De firma lijkt in eerste instantie een dertien in een dozijn strijd te worden van de underdog tegen de (medicijn)gigant. We kennen allemaal de verhalen à la Softenon en wie heeft er niet gekeken naar Julia Roberts in Erin Brocovich? Als snel blijkt echter dat Margolin zich weet te ontdoen van het voorspelbaarheidsjuk. De plot is helemaal niet zo standaard is als het lijkt. Margolin weet een leuke en originele draai te geven aan de zaak tegen de farmaceut. Als lezer krijg je door het hele boek heen verrassingen te verwerken. Soms is het wat lastig om bepaalde personen die Margolin ten tonele voert gelijk in de context van het verhaal te plaatsen. Dit is niet vervelend, maar juist een trigger om door te lezen en de puzzel te completeren.

Knap is dat Margolin zijn uiterste best doet om zichzelf niet steeds te herhalen en dat hem dat ook lukt. Hoewel in al zijn boeken herkenbare elementen zitten, is De firma toch weer een heel ander boek dan zijn voorgaande. Morele en ethische dillema’s zijn een vaste waarde in zijn verhalen, maar hij weet dit in elk plot weer op een andere manier neer te zetten. Over de geloofwaardigheid hoeven we niet te discussiëren, het is goed merkbaar dat Margolin naast zijn fantasie ook uit zijn eigen praktijkervaring put. De firma is weer een prima staaltje lezersvermaak dat geen moment verveelt.