Te veel toevalligheden

Voormalig advocaat David Baldacci staat bekend om zijn thrillers die onrecht aan de kaak stellen. Zowel de grote complotten binnen de Amerikaanse regering als de onrechtvaardige behandeling van burgers schuwt hij niet. Ook in zijn nieuwste boek, De verzamelaars, gaat hij met zijn pen flink tekeer tegen corruptie en verraad. Net als in zijn vorige boek De samenzwering spelen de leden van ‘De Camel Club’ een belangrijke rol. De club bestaat uit vier vrienden en staat onder leiding van voormalig CIA agent John Carr, beter bekend onder het pseudoniem Oliver Stone. De mannen stellen zich ten doel om de Amerikaanse regering verantwoording te laten afleggen aan haar burgers. Het ontdekken en ontrafelen van complotten is hun voornaamste bezigheid.

Als kort na elkaar twee belangrijke mensen de dood vinden in Washington D.C. ruiken de leden van de Camel Club onraad. Het eerste slachtoffer is Speaker of Congres Robert Bradley. Slachtoffer nummer twee is Jonathan DeHaven, directeur van de afdeling zeldzame boeken van de congres bibliotheek. DeHaven was de baas en goede vriend van Camel Clublid Caleb Shaw. Deze laatste wordt aangesteld als executeur-testamentair om de waardevolle boekencollectie van DeHaven te veilen. Onder leiding van Oliver Stone ontdekt de Camel Club een verband tussen beide moorden. Als er vervolgens een derde slachtoffer valt, is een nietsontziend complot niet meer te ontkennen. Hoe dichter de Camel Club bij de waarheid komt, hoe meer ze voor hun eigen leven moeten vrezen. Samen met de mysterieuze Annabelle Conroy, vechten Oliver en zijn mannen om het recht te laten zegevieren.

Om de boeken van Baldacci hangt altijd het ‘what you see is what you get principe’ heen. Al zijn boeken zijn vlot geschreven, bevatten leuke hoofdpersonen en hebben altijd een happy end. Deze vaste formule blijkt te werken, want zijn boeken verkopen goed. Toch is Baldacci na het schrijven van Onbewaakt ogenblik wel wat verslapt. De plots zijn minder ingenieus geworden en hebben wat aan geloofwaardigheid ingeboet. Ook de spanningsboog staat wat minder strak gespannen. De verzamelaars is daarop geen uitzondering. Het is absoluut een goed boek, maar ook niet meer dan dat.

In De verzamelaars komen iets te veel toevalligheden voor om het verhaal volledig aannemelijk te maken. Leuk is de verhaallijn rond Anabelle Conroy, die in het eerste deel van het boek parallel loopt aan de avonturen van de Camel Club. Halverwege het boek integreert Anabelle in de Camel Club en blijft haar eigen verhaallijn als een onafgemaakt onderdeel achter. Het kan bijna niet anders dat Baldacci’s volgende boek deze verhaallijn weer oppikt en afmaakt. Het enigszins sullige clubje vrienden van de Camel Club is prettig gezelschap voor de lezer. Hun aandoenlijkheidsgehalte is hoog en dat is absoluut de charme van het boek. De mannen van de Camel Club bieden zeker voldoende mogelijkheid voor een langer lopende serie. Met aanvulling van Anabelle Conroy kan het zelfs een ijzersterke formule worden mits Baldacci iets meer spanning en geloofwaardigheid in zijn boeken terugbrengt.