Hebban recensie
Een echte Deaver!
Hoe meer ik lees van Jeffery Deaver, hoe meer ik besef dat hij hard op weg is de nummer 1 positie in mijn lijstje lievelingsschrijver in te gaan nemen. Hij weet mij in elk boek dat hij schrijft mateloos te boeien. De duivelstraan is daarop geen uitzondering. Ook dit boek valt te typeren als een echte Deaver!
Na een koelbloedige schietpartij in het metrostation van Washington DC waarbij vele onschuldige burgers omkomen, blijkt al snel dat dit geen op zichzelf staand feit is. De dader is een moordmachine die handelt in opdracht en zich door niets en niemand laat stoppen. Slechts één persoon kan hem een halt toeroepen, het geniale brein achter de aanslagen. Om te voorkomen dat de moordenaar alias De Digger nog meer slachtoffers maakt, schakelt de FBI forensisch specialist Parker Kincaid in. Na een fascinerende speurtocht weet hij uiteindelijk het raadsel op lossen en de dader te ontmaskeren. Of toch niet .
De duivelstraan is weer een uitermate spannend boek. Deaver haalt in zijn boeken steeds hetzelfde kunstje uit, maar hij is nooit voorspelbaar. Hij bouwt zijn verhalen altijd op een identiek fundament, maar weet er steeds een ander ontwerp om heen te construeren. Zijn plots spelen zich af in een tijdsbestek van maximaal twee dagen waarin hij middels gekronkel en gedraai naar een explosief einde toewerkt. Deaver schrijft verhalen met inhoud en kiest zijn woorden zeer zorgvuldig. Elke letter heeft een functie, geen woord is overbodig. Dit maakt dat het lezen van zijn boeken in dezelfde vliegende vaart gaat als zijn plots. Verbazingwekkend is de grondige research waar zijn boeken mee doorspekt zijn. Deaver lijkt wel een specialist op de meest uiteenlopende terreinen. Leuk detail is dat in De duivelstraan Deavers meest aanbeden karakter Lincoln Rhyme nog even te hulp schiet bij een moeilijke analyse. Voor de echte fans nog even een stukje Jefferey-Deaver-feitenkennis: In het boek is een bijrol weggelegd voor een zekere Wendell Jefferies. Jefferies is het pseudoniem dat Deaver gebruikte bij het verschijnen van zijn eerste boeken. Deaver heeft mij met De duivelstraan weer op het puntje van mijn stoel gehouden. Het einde was erg verrassend, of heb ik nu al weer te veel verklapt? Kortom, lezen dat boek!
Na een koelbloedige schietpartij in het metrostation van Washington DC waarbij vele onschuldige burgers omkomen, blijkt al snel dat dit geen op zichzelf staand feit is. De dader is een moordmachine die handelt in opdracht en zich door niets en niemand laat stoppen. Slechts één persoon kan hem een halt toeroepen, het geniale brein achter de aanslagen. Om te voorkomen dat de moordenaar alias De Digger nog meer slachtoffers maakt, schakelt de FBI forensisch specialist Parker Kincaid in. Na een fascinerende speurtocht weet hij uiteindelijk het raadsel op lossen en de dader te ontmaskeren. Of toch niet .
De duivelstraan is weer een uitermate spannend boek. Deaver haalt in zijn boeken steeds hetzelfde kunstje uit, maar hij is nooit voorspelbaar. Hij bouwt zijn verhalen altijd op een identiek fundament, maar weet er steeds een ander ontwerp om heen te construeren. Zijn plots spelen zich af in een tijdsbestek van maximaal twee dagen waarin hij middels gekronkel en gedraai naar een explosief einde toewerkt. Deaver schrijft verhalen met inhoud en kiest zijn woorden zeer zorgvuldig. Elke letter heeft een functie, geen woord is overbodig. Dit maakt dat het lezen van zijn boeken in dezelfde vliegende vaart gaat als zijn plots. Verbazingwekkend is de grondige research waar zijn boeken mee doorspekt zijn. Deaver lijkt wel een specialist op de meest uiteenlopende terreinen. Leuk detail is dat in De duivelstraan Deavers meest aanbeden karakter Lincoln Rhyme nog even te hulp schiet bij een moeilijke analyse. Voor de echte fans nog even een stukje Jefferey-Deaver-feitenkennis: In het boek is een bijrol weggelegd voor een zekere Wendell Jefferies. Jefferies is het pseudoniem dat Deaver gebruikte bij het verschijnen van zijn eerste boeken. Deaver heeft mij met De duivelstraan weer op het puntje van mijn stoel gehouden. Het einde was erg verrassend, of heb ik nu al weer te veel verklapt? Kortom, lezen dat boek!
2
Reageer op deze recensie