Hebban recensie
Middenklassertje
Fatale maandag is alweer het zevende boek van forensisch antropologe Kathy Reichs. Dit boek is mijn eerste kennismaking met de auteur die vaak in een adem wordt genoemd met Patricia Cornwell.
Als de eigenaar van een pizzeria drie skeletten vindt in de kelder van zijn restaurant, krijgt Forensisch antropoloog Temperence Brennan de opdracht ze op te graven en te onderzoeken. Terwijl ze bezig is met de duiding van de botten bekruipt haar het gevoel dat er iets goed fout zit. Haar collega Claudel gelooft in eerste instantie dat de skeletten meer dan honderd jaar oud zijn, maar Tempes intuïtie zegt iets anders. Ze is zo overtuigd van haar gelijk dat ze het onderzoek naar de herkomst voortzet in haar vrije tijd en zich zelfs gaat begeven op het rechercheterrein van haar collegas. Niet tevergeefs blijkt, want de zaak rondom de raadselachtige skeletten begint steeds meer te stinken
Ik heb Fatale maandag met gemengde gevoelens gelezen. Enerzijds zaten er stukken in die ik vier sterren waard vond, anderzijds waren er ook genoeg paginas die de 3 zeker niet overschreden. Waarom die twijfel? De plot zit op zich aardig in elkaar en kent genoeg gruwelmomenten. In de eerste helft van het boek is de spanning nog niet zo hoog, tegen het einde begint die echter steeds verder op te lopen. Naar mijn idee was echter de balans tussen het spannende verhaal en de dosis feitelijke achtergrondinformatie niet altijd goed in evenwicht. Reichs heeft aardig wat kennis over antropologisch onderzoek in het verhaal verwerkt en dat is voor een leek misschien wel een beetje too much. De stukken met vaktaal halen wat mij betreft de spanning nogal uit het verhaal en zijn daardoor geen waardevolle aanvulling op het geheel. Dit vond ik echt een minpunt.
De karakters van Temperance en haar vriendin Annie zijn aangenaam gezelschap. Zij fleuren het boek wat op met een portie humor en pit. Hun dagelijkse beslommeringen met het mannenras en de daarbij horende klaagzangen en gevoelens van onzekerheid, maken het geheel nog wat smeuïger. Dat is weer een pluspunt. Is Fatale maandag een boek waar ik nog vaak aan terug zal denken? Nee, dat denk ik niet. Het was prima om te lezen, maar oversteeg de middellijn zeker niet. Alle plussen en minnen bij elkaar optellend, kan ik er dan ook niet meer dan drie sterren van maken.
Als de eigenaar van een pizzeria drie skeletten vindt in de kelder van zijn restaurant, krijgt Forensisch antropoloog Temperence Brennan de opdracht ze op te graven en te onderzoeken. Terwijl ze bezig is met de duiding van de botten bekruipt haar het gevoel dat er iets goed fout zit. Haar collega Claudel gelooft in eerste instantie dat de skeletten meer dan honderd jaar oud zijn, maar Tempes intuïtie zegt iets anders. Ze is zo overtuigd van haar gelijk dat ze het onderzoek naar de herkomst voortzet in haar vrije tijd en zich zelfs gaat begeven op het rechercheterrein van haar collegas. Niet tevergeefs blijkt, want de zaak rondom de raadselachtige skeletten begint steeds meer te stinken
Ik heb Fatale maandag met gemengde gevoelens gelezen. Enerzijds zaten er stukken in die ik vier sterren waard vond, anderzijds waren er ook genoeg paginas die de 3 zeker niet overschreden. Waarom die twijfel? De plot zit op zich aardig in elkaar en kent genoeg gruwelmomenten. In de eerste helft van het boek is de spanning nog niet zo hoog, tegen het einde begint die echter steeds verder op te lopen. Naar mijn idee was echter de balans tussen het spannende verhaal en de dosis feitelijke achtergrondinformatie niet altijd goed in evenwicht. Reichs heeft aardig wat kennis over antropologisch onderzoek in het verhaal verwerkt en dat is voor een leek misschien wel een beetje too much. De stukken met vaktaal halen wat mij betreft de spanning nogal uit het verhaal en zijn daardoor geen waardevolle aanvulling op het geheel. Dit vond ik echt een minpunt.
De karakters van Temperance en haar vriendin Annie zijn aangenaam gezelschap. Zij fleuren het boek wat op met een portie humor en pit. Hun dagelijkse beslommeringen met het mannenras en de daarbij horende klaagzangen en gevoelens van onzekerheid, maken het geheel nog wat smeuïger. Dat is weer een pluspunt. Is Fatale maandag een boek waar ik nog vaak aan terug zal denken? Nee, dat denk ik niet. Het was prima om te lezen, maar oversteeg de middellijn zeker niet. Alle plussen en minnen bij elkaar optellend, kan ik er dan ook niet meer dan drie sterren van maken.
1
Reageer op deze recensie