Even opschudden…

De nieuwe Baldacci is uit! Na ongeveer een jaar verlangend wachten kunnen zijn fans weer elke letter verslinden die hij aan het papier heeft toevertrouwd. De titel: Het uur van de zonde, opvolger van de megabestseller Onbewaakt ogenblik. Op zich een unieke gebeurtenis, want nooit eerder heeft Baldacci karakters laten terugkomen in andere verhalen. Hoofdpersonen Sean King en Michelle Maxwell kon hij blijkbaar nog niet loslaten, net als veel van zijn trouwe lezers.

Het plaatsje Wrightsburg trilt op zijn grondvesten als het lijk van een onbekende vrouw wordt gevonden. Of dat nog niet genoeg is stuit de politie vrij snel daarna op twee wreed om het leven gebrachte tieners. De politie tast in het duister en roept de hulp in van privé-detectives Sean King en Michelle Maxwell. Al snel blijkt dat de moordenaar een copycat is van beruchte seriemoordenaars uit het verleden. Wat is zijn motief en waarom hebben alle slachtoffers een polshorloge om waarop de tijd is stilgezet? In een race op leven en dood proberen King en Maxwell de dader te stoppen die de ene na de andere moord blijft plegen…

Mijn verwachtingen van Het uur van de zonde waren heel erg hoog gespannen. Ik schaar mijzelf onder de echte Baldacci-fans en de hoofdpersonen Sean King en Michelle Maxwell hadden in Onbewaakt ogenblik mijn hart al gestolen. Helaas heeft Baldacci mij met Het uur van de zonde niet wild enthousiast gekregen. Het boek deed in tegenstelling tot zijn voorgaande ‘geoliede’ verhalen wat geforceerd aan. De soepele plotwendingen, uitstekende humor en stoere actie, ik miste het allemaal in dit boek. De paar heldhaftige achtervolgingsscènes die er dan toch nog waren, deden cliché en ongeloofwaardig aan.

De grootste gemiste kans vond ik de uitwerking van de karakters. Waren Sean King en Michelle Maxwell in Onbewaakt ogenblik nog interessante persoonlijkheden, in dit boek zijn ze zeer vlak neergezet. Bij seriekarakters verwacht ik dat ze zich in een opvolgend verhaal duidelijk ontwikkelen en dat ze weer nieuwe verrassende dingen van zichzelf laten zien. Dat houdt het interessant. Baldacci heeft dat toch behoorlijk nagelaten in Het uur van de zonde. Maxwell en King brengen helemaal niets nieuws onder de zon en borduren voort op ‘oude roem’. Alle dingen die ze in het vorige boek zo leuk maakten, zijn in dit verhaal te zeer uitvergroot en dat doet afbreuk aan hun persoonlijkheden en het verhaal. Ook de andere karakters in het boek waren niet bijzonder interessant en goed uitgewerkt.

Waar bij sommige boeken de eindsprint nog veel gemiste kansen goed kan maken, heeft Baldacci ook in de ontknoping veel laten liggen. Het is allemaal een tikkeltje ver gezocht, ongeloofwaardig en de échte spanning die normaal toch Baldacci’s handelsmerk is, ontbreekt. Het is jammer maar waar, Baldacci heeft me voor het eerst niet weten te overtuigen. Toch nog drie sterren omdat het verhaal op zich niet slecht is geschreven. Zijn prettig leesbare schrijfstijl heeft hij behouden. Nu zijn creatieve brein weer even opschudden en dan op naar het volgende boek met frisse, nieuwe karakters. Seriehelden en Baldacci gaan in ieder geval in dit boek niet zo goed samen.