Geen standaardwerkje

Aangezien De incarnatie een thrillertip is van Crimezone vond ik dat ik als recensent mijn huiswerk moest doen. Het boek dus uit de bibliotheek gehaald en het gelezen. Mijn overall indruk is positief. De incarnatie is zeker geen standaardwerkje. De plot is origineel en maakte mij nieuwsgierig. De échte spanning vond ik wel een beetje ontbreken.

In De incarnatie vervult schrijver Nick Greer de hoofdrol. Al zes jaar is hij bezig om een biografie te schrijven over schilder Frank Spira. Door de jaren heen is het schrijven van dit boek met de titel ‘Leven’ een obsessie voor hem geworden. ‘Leven’ beheerst Greer dermate dat het tot de afbrokkeling van zijn eigen leven leidt. Zijn vriendin verlaat hem en hij is bankroet. Hoewel hij dat vreselijk vindt kan hij zijn ultieme doel niet aan de kant schuiven. Hij moet en zal elk puzzelstukje over het leven en werk van Spira vinden. Hoe meer hij zich vastbijt in Spira, hoe meer hij er achterkomt dat de man die hem zo ongelofelijk intrigeert bezeten is van het scheppen van vernieuwende kunst. Spira gaat daarin veel te ver. Meer en meer raakt Greer verstrikt in een duister complot dat hem op een steenworp afstand brengt van de weerzinwekkende waarheid. Als hij ten slotte zelf het laatste puzzelstukje uitdoktert is hij zijn leven niet meer zeker…

Hoewel ik niet echt veel met kunst heb, kon De incarnatie mij toch boeien. Vastberadenheid en obsessie lopen als een rode draad door het boek. In de felheid waarmee Greer zich vastbijt in zijn werk herken ik wel wat van mezelf. Ook vond ik het fascinerend hoever een kunstenaar wil gaan om het ultieme kunstwerk te creëren. Zo ver dat hij boven de grenzen van het toelaatbare uitstijgt. En dan is er nog de verzamelaar die letterlijk over lijken gaat om zijn kunstverzameling te completeren. Allemaal mensen met verschillende achtergronden en doelen die zich door hun obsessie in de luren laten leggen en daarmee elk gevoel voor realiteit uit het oog verliezen. Dit boek geeft duidelijk en realistisch weer hoe ver mensen soms willen gaan om hun doel te bereiken. De wetenschap dat dit ongetwijfeld ook in de echte wereld gebeurt, doet mijn haren rijzen en laat me achter met een onbestemd gevoel.