Een haastklus?

Na het succes van De mannen van de maandagochtend staken Tomas Ross en Rinus Ferdinadusse wederom de koppen bij elkaar. Het dit jaar verschenen boek Kidnap is het tweede werk van hun beider hand. Ook in dit verhaal laten zij hun hoofdpersonen de perfecte misdaad beramen. Dit keer geen bankroof, maar een kidnap.

Na de ontvoering van industrieel Max Kroonen tast de politie lange tijd in het duister. Dat het doel van de kidnap geldelijk gewin is, blijkt al snel uit de hoge losgeldeis van 35 miljoen euro. Maar, wie zit er achter deze ogenschijnlijk goed voorbereide actie? Hoofdinspecteur Jelle Bult moet al zijn vernuft en onderzoekscapaciteiten aanspreken om de raadselachtige zaak op te lossen. Als de ontvoerders een spoor van vernieling beginnen achter te laten, helpt hem dat een stuk in de goede richting. Misschien zijn de gevreesde tegenstanders toch niet zo doortrapt en slim als in eerste instantie leek. De vraag blijft of het Bult lukt om Kroonen in levende lijve terug te vinden zonder dat het losgeld in verkeerde handen valt...

De mannen van de maandagochtend was een knap stukje werk. De plot zat uitermate vernuftig en stevig in elkaar en het boek zat boordevol humor. Mijn verwachtingen van Kidnap waren dan ook hoog gespannen. Helaas viel het een beetje tegen. Kidnap is een leuk boek, maar ook niet meer dan dat. De plot zat op zich best aardig in elkaar, maar was enigszins voorspelbaar. De ingenieuze planning van de misdaad kwam een stuk minder uit de verf dan bij de bankroof in de Mannen van de maandagochtend. Ook de karakters waren minder aansprekend. Leuk was de indirecte verwijzing naar het koningshuis die Ross zo eigen is. Een van de hoofdpersonen heet Mabel van Lissen en dat lijkt wel erg op…. Deze dame lijkt in eerste instantie betrouwbaar, maar gaandeweg zitten er toch wat addertjes onder het gras. Verder zijn er nog wat subtiele verwijzingen naar dingen die ‘mis’ zijn in Nederland. ‘Marokkanen zullen het wel gedaan hebben’, onze leefruimte is beperkt en de files ellenlang.

Het gemak waarmee een van de hoofdpersonen mensen voor zijn karretje spant en omlegt, stuitte mij tegen de borst. In thrillers wordt vaak gemoord, maar de ‘onderbouwing’ in dit boek was wat zwak. De slachtoffers werden zonder schroom weggewoven als lastige vliegen. Toch werd de moordenaar niet neergezet als een heel slecht of verknipt mens. Hij handelde alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Enig jeugdtrauma of andere ‘verklaring’ van hoe het zover met hem gekomen is, ontbrak in mijn ogen. Hierdoor vond ik het moeilijk om ‘begrip’ op te brengen voor zijn daden. Al met al kwam Kidnap een beetje over als een haastklus die best wat meer aandacht had mogen krijgen.