Lezersrecensie
Volgende keer beter
Momentopname is de vierde stand alone van Harlan Coben. Deze drie voorgaande titels waren stuk voor stuk boeken om je vingers bij af te likken. Coben staat dan ook hoog in mijn lijstje van favoriete auteurs. Het lezen van Momentopname was dan ook een absolute must.
Als Grace Lawson vol verwachting fotos gaat ophalen bij een fotozaak ontdekt ze iets vreemds. Tussen de kiekjes van haar gezin vindt ze een vreemde foto met vijf mensen die ze niet kent. Als ze nog eens goed kijkt, herkent ze haar man Jack in het gezelschap. Als Grace hem hiermee confronteert verlaat hij in grote haast het huis en komt niet meer terug. Grace, doodongerust om haar man en getergd door het raadsel rondom de foto, gaat op onderzoek uit. Al snel blijkt dat dit niet zonder gevaar is en dat zijzelf en haar kinderen gevaar lopen
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, Momentopname was niet wat ik ervan verwacht had. In zijn vorige boeken wist Coben mij op het puntje van mijn stoel te houden, te verrassen met onverwachte wendingen en bovenal erg te laten lachen om de humor die in zijn boeken is verwerkt. In Momentopname waren al die facetten beduidend minder aanwezig. Het feit dat de hoofdpersoon het verhaal niet zelf vertelt (zoals wel het geval was in voorgaande boeken), maar dat is gekozen voor de derde persoon is daar denk ik grotendeels debet aan. Het verhaal pakte mij niet zo en de karakters bleven zeer aan de oppervlakte.
De plot deed geforceerd en wat vergezocht aan en wist mij niet volledig te overtuigen. De vaart die Coben altijd in zijn verhalen weet te leggen heeft hij in Momentopname niet verwerkt. Ook het humoristische element dat ik normaal zo enorm waardeer in zijn boeken ontbrak wat mij betreft bijna volledig. Geen hardop gegrinnik dit keer, maar een teleurgestelde blik die hoopt dat het boek met een vette eindspurt toch nog vier sterren waard is. Niet dus. De leesbaarheid was overigens prima. Coben heeft zijn vlotte pen wel behouden, maar het was deze keer niet genoeg om mij te verpletteren. Drie sterren is de maximale waardering die ik aan dit boek kan en wil geven. Hopelijk volgende keer weer beter!
Als Grace Lawson vol verwachting fotos gaat ophalen bij een fotozaak ontdekt ze iets vreemds. Tussen de kiekjes van haar gezin vindt ze een vreemde foto met vijf mensen die ze niet kent. Als ze nog eens goed kijkt, herkent ze haar man Jack in het gezelschap. Als Grace hem hiermee confronteert verlaat hij in grote haast het huis en komt niet meer terug. Grace, doodongerust om haar man en getergd door het raadsel rondom de foto, gaat op onderzoek uit. Al snel blijkt dat dit niet zonder gevaar is en dat zijzelf en haar kinderen gevaar lopen
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, Momentopname was niet wat ik ervan verwacht had. In zijn vorige boeken wist Coben mij op het puntje van mijn stoel te houden, te verrassen met onverwachte wendingen en bovenal erg te laten lachen om de humor die in zijn boeken is verwerkt. In Momentopname waren al die facetten beduidend minder aanwezig. Het feit dat de hoofdpersoon het verhaal niet zelf vertelt (zoals wel het geval was in voorgaande boeken), maar dat is gekozen voor de derde persoon is daar denk ik grotendeels debet aan. Het verhaal pakte mij niet zo en de karakters bleven zeer aan de oppervlakte.
De plot deed geforceerd en wat vergezocht aan en wist mij niet volledig te overtuigen. De vaart die Coben altijd in zijn verhalen weet te leggen heeft hij in Momentopname niet verwerkt. Ook het humoristische element dat ik normaal zo enorm waardeer in zijn boeken ontbrak wat mij betreft bijna volledig. Geen hardop gegrinnik dit keer, maar een teleurgestelde blik die hoopt dat het boek met een vette eindspurt toch nog vier sterren waard is. Niet dus. De leesbaarheid was overigens prima. Coben heeft zijn vlotte pen wel behouden, maar het was deze keer niet genoeg om mij te verpletteren. Drie sterren is de maximale waardering die ik aan dit boek kan en wil geven. Hopelijk volgende keer weer beter!
1
Reageer op deze recensie