Hebban recensie
Een inspecteur naar mijn hart
Leonardo Padura is een van de meest vertaalde en onderscheiden auteurs van Cuba. Na de publicatie van een roman en wat verhalenbundels schreef hij het Havan Kwartet. Een vierdelige serie rondom politie-inspecteur Mario Conde. Elk deel speelt zich af in een ander jaargetijde en is te lezen zonder kennis van voorgaande delen. Smetteloos verleden is het eerste exemplaar uit de serie en speelt zich af in de winter.
Politie-inspecteur Mario Conde krijgt de opdracht om een vermiste regeringsfunctionaris op te sporen. Al snel blijkt deze man geen onbekende te zijn voor de doorgewinterde inspecteur. Het is zijn oude klasgenoot Rafael Morín, die Condes romantische dromen om zeep hielp door er vandoor te gaan met Condes jeugdliefde Tamara. Conde voelt er weinig voor om deze pijnlijke historie die nog steeds aan hem knaagt, weer op te rakelen. Maar, de plicht roept harder dan zijn persoonlijke gevoelens. Vol overgave stort hij zich met zijn partner Manolo op de zaak en gaat hij de confrontatie aan met Tamara die nog steeds getrouwd is met Morín. De ontdekkingen die ze doen gaandeweg het onderzoek doen, zijn niet al te fraai
Leonardo Padura heeft met Mario Conde een krachtige inspecteur gecreëerd die voldoet aan het modelplaatje dat ik van dergelijke figuren heb. Conde is wat somber, bezit een hoog nostalgiegehalte, is ongelukkig in de liefde en ook de walm van rook en drank ontbreekt niet rondom zijn persoon. De man is daardoor aandoenlijk, maar roept ook sympathie en bewondering op. Zijn terugblikken naar het verleden zijn pakkend geschetst en zijn kijk op het leven valt ronduit filosofisch te noemen. Eén van Condes meest waardevolle eigenschappen, is zijn intuïtie die hem nooit in de steek laat en hem altijd assisteert om zijn onderzoeken tot een goed einde te brengen. Onder zijn collegas staat hij bekend als een ietwat gekke man die uitstekend werk verricht.
De schrijfstijl van Padura is prachtig en trekt de voorspelbare plot naar een hoger plan. Smetteloos verleden is een echte whodunnit zonder teveel poeha. Het verhaal verdiept zich dus niet zozeer in de psyche van de dader, maar in het achterhalen van de ware toedracht. De figuur Conde lardeert deze speurtocht tot een smaakvol epos tegen de achtergrond van het communistische Cuba. Een klein minpuntje vond ik de geforceerd aandoende conversaties van Conde met zijn immer sigarenrokende baas. Dit neemt echter slechts een klein gedeelte van het boek in beslag en wordt ruimschoots gecompenseerd door het totaalpakket dat Padura de lezer voorschotelt. Voor mensen die gek zijn op inspecteurs à la Kurt Wallander een echte aanrader. Mario Conde heeft mijn hart in ieder geval gestolen!
Politie-inspecteur Mario Conde krijgt de opdracht om een vermiste regeringsfunctionaris op te sporen. Al snel blijkt deze man geen onbekende te zijn voor de doorgewinterde inspecteur. Het is zijn oude klasgenoot Rafael Morín, die Condes romantische dromen om zeep hielp door er vandoor te gaan met Condes jeugdliefde Tamara. Conde voelt er weinig voor om deze pijnlijke historie die nog steeds aan hem knaagt, weer op te rakelen. Maar, de plicht roept harder dan zijn persoonlijke gevoelens. Vol overgave stort hij zich met zijn partner Manolo op de zaak en gaat hij de confrontatie aan met Tamara die nog steeds getrouwd is met Morín. De ontdekkingen die ze doen gaandeweg het onderzoek doen, zijn niet al te fraai
Leonardo Padura heeft met Mario Conde een krachtige inspecteur gecreëerd die voldoet aan het modelplaatje dat ik van dergelijke figuren heb. Conde is wat somber, bezit een hoog nostalgiegehalte, is ongelukkig in de liefde en ook de walm van rook en drank ontbreekt niet rondom zijn persoon. De man is daardoor aandoenlijk, maar roept ook sympathie en bewondering op. Zijn terugblikken naar het verleden zijn pakkend geschetst en zijn kijk op het leven valt ronduit filosofisch te noemen. Eén van Condes meest waardevolle eigenschappen, is zijn intuïtie die hem nooit in de steek laat en hem altijd assisteert om zijn onderzoeken tot een goed einde te brengen. Onder zijn collegas staat hij bekend als een ietwat gekke man die uitstekend werk verricht.
De schrijfstijl van Padura is prachtig en trekt de voorspelbare plot naar een hoger plan. Smetteloos verleden is een echte whodunnit zonder teveel poeha. Het verhaal verdiept zich dus niet zozeer in de psyche van de dader, maar in het achterhalen van de ware toedracht. De figuur Conde lardeert deze speurtocht tot een smaakvol epos tegen de achtergrond van het communistische Cuba. Een klein minpuntje vond ik de geforceerd aandoende conversaties van Conde met zijn immer sigarenrokende baas. Dit neemt echter slechts een klein gedeelte van het boek in beslag en wordt ruimschoots gecompenseerd door het totaalpakket dat Padura de lezer voorschotelt. Voor mensen die gek zijn op inspecteurs à la Kurt Wallander een echte aanrader. Mario Conde heeft mijn hart in ieder geval gestolen!
1
Reageer op deze recensie
