Debuut om trots op te zijn

De Amerikaanse tv-recensent en journaliste Gillian Flynn heeft met haar thrillerdebuut Teerbemind lovende kritieken mogen ontvangen. Op de achterflap van het boek prijkt een prachtige quote van niemand minder dan Stephen King. De doorgewinterde thrillerfan wordt van een dergelijk citaat enerzijds nieuwsgierig en anderzijds achterdochtig. Want hoe vaak gebeurt het niet dat de mening van een gevierd auteur uit de pas loopt met de mening van het publiek. Lokkertje of waarheid is dan de vraag die rest. Het antwoord vinden kan alleen door het boek zelf te lezen.
De middelmatige journalist Camille Preaker is maar wat blij dat ze haar geboortedorp Wind Gap kan ontvluchten om carrière te gaan maken in de grote stad. Het stadse leven in Chicago bevalt haar en maakt haar gelukkiger dan ze in tijden is geweest. In de veronderstelling dat ze haar geboortedorp en familie nooit meer hoeft te zien, bouwt ze een nieuw leven op. Als haar baas hoort dat er twee jonge meisjes zijn vermoord in Wind Gap, vindt hij Camille de aangewezen persoon om verslag te doen. Zij is er immers geboren en kent een groot deel van de gesloten bevolking. Wie weet wordt dit haar grote scoop en kan ze de krant een extra zetje geven. Met lood in haar schoen accepteert Camille de opdracht en reist af naar Wind Gap. Na jaren wordt ze weer geconfronteerd met haar moeder en halfzusje. De ontmoeting is koel en het huis roept veel herinneringen op aan haar overleden zusje Marian. Ondanks alle emoties probeert Camille haar werk goed te doen. Gegrepen door de moordzaak doet ze haar uiterste best om de dader op te sporen. Hoe meer ze zich in de zaak vastbijt, hoe meer spoken uit haar eigen verleden ze op haar pad vindt. Maar ze gaat door, totdat ze de schokkende waarheid niet langer kan ontkennen.
Teerbemind is een debuut om trots op te zijn. Genadeloos spannend zoals Stephen King beweert? Nee, dat niet maar wel ontzettend goed en pakkend geschreven. Het verhaal bezorgt je steeds meer kriebels en een ongemakkelijk gevoel. Stukje bij beetje geeft Flynn de drama’s prijs uit Camilles jeugd en laat de verregaande consequenties genadeloos op de lezer neerdalen. Het verhaal broeit, beklemt, verbijstert en maakt verdrietig door de realistische aard. De vertelwijze in de ik-vorm haalt het afstandelijke van het boek af en maakt de lezer tot een stiekeme gluurder in Camilles leven en in haar gedachtewereld. Samen met haar ontdek je steeds meer gruwelijke details en voel je de impact die ze op haar hebben. Samen met haar brokkel je steeds meer af in een schrijnend, psychologische gevecht, dat draait om zelfbehoud en het onder ogen durven zien van de naakte waarheid. Een mooie psychologische thriller en een schrijfster met potentie voor de toekomst.