Een klassiek goede Margolin

Phillip Margolin en zijn boek Verdwenen, maar niet vergeten worden vaak in één adem genoemd. Je kunt geen achterflap van zijn boeken lezen of er wordt naar deze bestseller verwezen. Terecht? Ja, ik denk het wel. Dit boek valt weer duidelijk in de categorie vier dikke sterren.

In Verdwenen, maar niet vergeten neemt de succesvolle advocate Betsy Tannenbaum denverdediging op zich van vermeend seriemoordenaar Martin Darius. Deze steenrijke projectontwikkelaar beweert bij hoog en bij laag onschuldig te zijn. Hoewel Betsy daar in eerste instantie ook vanuit gaat begint ze gaandeweg steeds meer twijfels te krijgen. Ze geeft haar privé-detective de opdracht te graven in het verleden van Darius om zo meer over de man te weten komen. Al snel blijkt het blazoen van Darius er minder fraai uit te zien dan hij zelf voorwendt. Betsy’s interne conflict neemt steeds grotere vormen aan en ze zal een moeilijke beslissing moeten nemen. Blijft ze voldoen aan haar plicht Darius te verdedigen, ook als dat ten koste gaat van haarzelf en alles wat haar lief is? Na een fikse worsteling komt Betsy tot een moedig besluit. Niet iedereen lijkt zich hier echter mee te kunnen verenigen. Met haar rug tegen de muur wordt ze gedwongen door te gaan met de zaak Darius. Alleen op die manier kan zij haar dierbaarste bezit beschermen…

Verdwenen, maar niet vergeten is weer een klassiek goede Margolin. Zoals in meer van zijn boeken staat in dit verhaal niet de rechtszaak zelf centraal, maar alles wat daar omheen speelt. Ethische en morele dilemma’s zijn weer overduidelijk aanwezig en daarmee onderscheidt het verhaal zich van de ‘gewone’ rechtbankthrillers. Boeken met prachtige rechtszaken die meestal door een jong advocaatje worden gewonnen zijn er in overvloed. De volzinnen die deze jongelingen uitbraken zijn fascinerend om te lezen, evenals de glorieuze wijze waarop ze hun zaken winnen. Maar, het is ook wel eens verfrissend om te lezen hoe een advocaat de verdediging van een misschien wel schuldige cliënt beleeft. Margolin heeft dat in Verdwenen maar niet vergeten uitstekend opgepikt. De persoonlijke dilemma’s die bij advocaat Betsy een steeds grotere rol gaan spelen naarmate ze meer te weten komt over haar cliënt zijn aangrijpend en geloofwaardig weergegeven. Het stemt je als lezer ook tot nadenken. Hoe zou je zelf handelen in zo’n situatie? Gaan principes bijvoorbeeld boven de stem van je geweten?

De ontknoping van het boek is verrassend en luguber. Het verhaal zelf prikkelt de nieuwsgierigheid en stimuleert tot verder lezen. Margolin’s vlotte pen voert je mee op de flow van het verhaal en voor je het weet is het boek uit. Verdwenen, maar niet vergeten is gewoon een lekker boek met een juiste dosering aan spanning, moraal en ethiek. Voor mensen die een kijkje ‘achter’ de rechtbankthriller willen een echte aanrader!