Hoewel het verhaal zelf te ontrafelen valt tot een eenvoudig plot

weet schrijver Venero Armanno van de eerste tot de laatste pagina te boeien.,Met de wetenschap dat Vuurtoren de Australische prijs voor de beste roman van het jaar heeft gekregen (Premier’s Literary Award) begon ik verwoed te lezen. Niets leuker voor een boekenfreak dan ‘neusjes van de zalm’ voorgeschoteld te krijgen. Een blik werpend op de dromerige foto van schrijver Venero Armanno gaf mij de indruk dat ik wel eens een paar romantische uurtjes tegemoet kon gaan. Dat klopte, Vuurtoren is een boek boordevol passie.

Vuurtoren vertelt het verhaal van de hartstochtelijke liefde tussen Salvatore ‘Sam’ Capistrano en Gabrielle Zazò. Beiden zijn kinderen van Siciliaanse afkomst en geëmigreerd naar Australië. Als Sam kennismaakt met zijn nieuwe buurmeisje Gabrielle slaat gelijk de vlam in de pan. Haar mooie rode haar, haar dromerige blik en plagerige lach doen zijn hart sneller kloppen. De twee ontwikkelen een bijzondere vriendschap doorspekt met wat vleugjes ontluikende seksualiteit. Opeens verdwijnt Gabrielle op raadselachtige wijze. Sam’s wereld stort in. Pas tien jaar later is hij enigszins in staat om het verleden los te laten en plaats te maken voor zijn nieuwe liefde Irina. Hij trouwt met haar en ze krijgen drie kinderen. Plots overlijdt de opa van Gabrielle met wie Sam al die jaren contact heeft gehouden. Zijn laatste schakel met het verleden lijkt hiermee definitief verbroken. Of toch niet? Ineens zijn er aanwijzingen dat het onmogelijke staat te gebeuren. Het lijkt erop dat zijn doodgewaande jeugdliefde Gabriella leeft en pogingen doet om met hem in contact te komen…

Vuurtoren is een boek dat zeker het predikaat literair verdiend. Een thriller is het echter niet, eerder een roman. Hoewel het verhaal zelf te ontrafelen valt tot een eenvoudig plot, weet schrijver Venero Armanno van de eerste tot de laatste pagina te boeien. Zijn schrijfstijl is poëtisch, opgesierd met een toefje echte Italiaanse passie. Het verhaal is zeer sfeervol en de zangerige Italiaanse zinnen en het vleugje Siciliaanse geschiedenis geven het boek nog wat extra kleur. Het feit dat hoofdpersoon Sam Capistrano zijn levensverhaal zelf verteld, verschaft het geheel een persoonlijk tintje en komt de leesbaarheid ten goede. Hoewel ik erg gecharmeerd ben van dit boek beoordeel ik het met niet meer dan drie sterren. De kwalificatie vier of vijf sterren past bij boeken die na het lezen van de laatste letter een grote zucht veroorzaken. Het verhaal blijft nog minstens een paar dagen in mijn hoofd rondspoken en ik wil nog veel meer weten dan het boek me heeft verteld. Deze reacties bracht Vuurtoren bij mij niet teweeg. Wat mij betreft was het verhaal echt af en ik had niet de behoefte om er nog dagen over door te mijmeren. Toch had ik dit boek niet willen missen. Het stond garant voor een aantal onderhoudende uurtjes en het was heerlijk om te lezen over ongenuanceerde liefde en passie.