Voorspelbaar maar beklemmend

Ongeveer een jaar geleden attendeerde mijn vriendin en collega boekenwurm Sonja me op de boeken van Karin Fossum: ‘Die moet je gewoon lezen, het heeft wel iets weg van Nicci French!’. Aangezien ik niet van het type ‘Wat de boer niet kent dat vreet ‘ie niet’ ben, leende ik een Fossum van haar. Wie de wolf vreest was mijn eerste kennismaking met deze Noorse topauteur en zeker niet de laatste. Inmiddels heb ik een aantal Fossum’s verslonden en ben ik nu aanbeland bij haar onlangs verschenen boek Zwarte seconden.

Helga Joner is in paniek! Als haar dochtertje Ida niet thuiskomt na een onschuldig tripje naar de winkel belt ze de politie. Al snel blijkt dat Ida is verdwenen zonder een spoor achter te laten. Bij de kiosk waar ze naar op weg was, is ze nooit aangekomen. Inspecteur Konrad Sejer neemt samen met zijn trouwe maatje Skarre het onderzoek onder zijn hoede. Na een week is het kleine meisje nog steeds spoorloos. Op de negende dag van haar verdwijning vindt een voorbijganger haar, gewikkeld in een deken en gekleed in een prachtig nachthemd, langs de kant van de weg. Hoewel het meisje op het eerste gezicht niets lijkt te mankeren, is ze toch dood. Nader onderzoek wijst uit dat ze een grote deuk in haar middenrif heeft zitten en dat inwendige bloedingen haar het leven hebben gekost. Aan inspecteur Sejer de taak om het mysterie rondom haar dood te ontrafelen.

In Zwarte seconden is de typische ‘Fossumstijl’ weer duidelijk aanwezig. Hoewel de plot al heel snel duidelijk is en de onverwachte wendingen totaal uitblijven, is het boek doorspekt met de sinistere, broeierige sfeer die zo typerend is voor Fossums boeken. Ook het type hoofdpersoon is herkenbaar. Fossum kiest vaak voor mensen met een geestelijke kronkel, die vrij geïsoleerd door het leven gaan of behoorlijk wat trieste bagage met zich meedragen. Deze personen weet ze geloofwaardig neer te zetten in een zeer beklemmende context. Ook in Zwarte seconden slaagt ze daar uitstekend in. De innemende inspecteur Konrad Sejer is altijd een heerlijk rustpunt in alle droevige hectiek. Als hij samen met hond en Whisky op de bank zit om de dag te overdenken, kun je eigenlijk niet om de knusse sfeer heen.

De doorzichtige plot is tijdens het lezen van het boek niet storend. Het zorgt er juist voor dat je doorleest om te ontdekken of de vermoedens die je als lezer hebt juist zijn. Als dat inderdaad blijkt te kloppen is het gebrek aan enige onverwachte wending wel een gemis (je blijft toch hopen hè…).

Hoewel Zwarte seconden een goed geschreven verhaal is, kost de voorspelbaarheid Fossum een extra ster. Meer dan drie sterren kan ik haar voor dit boek dan ook echt niet geven.