Eragon deel 2

Het is alweer wat jaartjes geleden dat ik voor het eerst kennis maakte met Eragon. Het debuut van Christopher Paolini. Eragon is een jonge boerenzoon die op een dag een vreemde blauwe steen vind. Hij is er heel blij mee en denkt hem te kunnen verkopen. Helaas wil geen enkele verkoper hem hebben. Maar dan blijkt dat de steen eigenlijk iets heel anders is dan een doodnormale steen. De steen blijkt een drakenei te zijn. Zodra de draak, Saphira, uit het ei kruipt ontstaat er een hechte band tussen de twee.

Het nieuws van een draak verspreid zich snel door het koninkrijk en al snel komen er mensen en anders schepsels van buiten het dorp achter Eragon aan. Als de boerderij van Eragons oom compleet vernield wordt, besluit Eragon te vluchten met Saphira en de oude verhalenverteller Brom, voordat er nog meer slachtoffers vallen. Dan begint er een reis die Eragon de Drakenrijder nog lang zal heugen.

Tijdens het schrijven van deel 1 van de Erfgoed-serie, was de schrijver pas 15 jaar. Met die jonge leeftijd heeft hij met Eragon toch echt een hele spannende fantasy-boek afgeleverd. En dat smaakte wat mij betreft naar meer. En dat vond Paolini ook. Inmiddels zijn er een deel 2, deel 3 én deel 4 verschenen in de reeks.

'Oudste' begint waar deel 1 gestopt is. Hierdoor is het ook aan te raden om het eerste deel ook als eerste te lezen. Er wordt tijdens het verhaal wel teruggeblikt naar gebeurtenissen in deel 1, maar om dat te snappen is het handig om deel 1 gelezen te hebben. In het tweede deel is Eragon vooral op zoek naar zichzelf en zet hij zijn opleiding tot drakenrijder voort bij het elvenvolk. Hier leert hij ook zijn grote liefde kennen. Zijn opleiding is nodig, zodat hij stand kan houden tegen Galbatorix, de leider van het koninkrijk.

Ik vond dit boek mooier dan deel 1. Dat is vooral te danken aan de omschrijvingen van de omgeving en de uitgebreide beschrijving van de personages. Dit lijkt saai als ik het zo op schrijf, maar dat is het totaal niet. Je wordt echt meegenomen in de wereld die Alagaesia heet. Je gaat ook echt meeleven met de personen. Het is een behoorlijk dikke pil, maar ik als fantasy liefhebber had daar in ieder geval geen moeite mee. Het tweede deel van de Erfgoed-serie is wederom een aanrader.