Bevreemdend beeldverhaal voor een niche-doelgroep

Van Terra naar Titan is een uniek project waarvoor een heel team verantwoordelijk is. In de ‘epiloog’, die eigenlijk een biografie van de makers is en waarin tevens de totstandkoming van het verhaal wordt beschreven, wordt toegelicht hoe deze graphic novel is ontstaan en wat het doel ervan was. Zonder deze toelichting is het verhaal over astronaute en wetenschappelijk telepate Raia Solanis, die als enige met een buitenaards ras van Saturnusmaan Titan kan communiceren en die eropuit wordt gestuurd om te leren over hun interseksualiteit, redelijk te volgen, maar helemaal te vatten is het niet. De afbeeldingen zijn bewust vaag en veel blijft onduidelijk. Doordat je amper gestuurd wordt, is het verhaal lastig te duiden.

Er wordt een veelheid van thema’s aangesneden: verandering, de genderdiscussie, omgang met wezens (of mensen) die anders zijn, onbedoelde gevolgen van dit contact. Al snel blijken het er een beetje te veel te zijn voor een verhaal dat zo kort is. Geen enkel thema wordt echt goed uitgewerkt. De eerste worden slechts kort benoemd en de laatste komen pas tegen het eind voor en komen erg uit de lucht vallen. Er is te weinig aandacht voor het filosofische.
De tekst is geschreven voor Moze Jacobs, die feitelijke mededelingen, gedachten en infodumps afwisselt. Hierdoor voelt de tekst niet natuurlijk. Waarschijnlijk is het bewust overdreven, maar het leest verre van prettig.

Het boek is prachtig vormgegeven door Anders Kilian. Er is duidelijk veel zorg besteed aan de afwerking. De coverafbeelding is erg vreemd. Dat blijkt ook de bedoeling. Dit wordt doorgezet in het hele verhaal. De personages zien er bijzonder uit. Er is steeds slechts één lichaamsdeel duidelijk getekend. Ze zijn erg overdreven en bewust wanstaltig weergegeven. Het is stoer om niet voor schoonheid te kiezen, maar Hanneke van der Hoeven, die verantwoordelijk is voor de tekeningen, schiet iets te ver door in het lelijk willen zijn. De kleuren zijn wel weer prachtig. De rustige grijstinten met op de juiste plekken zachte paars- en blauwtinten zijn goed gekozen en zijn ook heel passend gezien de discussie over mannelijkheid en vrouwelijkheid.

Als bonus heeft Karel von Kleist een soundscape gemaakt samen met stemkunstenaar Han Buhrs. Net als het boek is de cd bevreemdend. De geluiden zijn herkenbaar en toch ook weer niet. De geluiden lijken niet menselijk. Erg knap. De muziek past prima bij het boek en brengt de sfeer goed over.

Van Terra naar Titan is niet erg toegankelijk. Het is echt voor een niche-doelgroep gemaakt. Voor de meeste lezers zal het boek te alternatief zijn. Tenzij je veel weet van dit soort kunst, kun je het niet op waarde schatten. Door de epiloog krijg je nog enig idee van wat de makers wilden bereiken, maar als je het niet ziet en dit je smaak niet is, kun je dit beeldverhaal beter overslaan. Als je meer hebt met dit soort kunst dan zal dit boek je wellicht wel bevallen.