Mooi

Het is een ongelooflijk interessant verhaal.
Het is verdeeld in drie delen. Alles wordt verteld vanuit het perspectief van Keiko Furukura. In deel I volgen we Keiko terwijl ze terugkijkt op incidenten in haar vroege jeugd die haar deden beseffen dat ze de wereld niet lijkt te zien zoals andere mensen dat doen. Ze komt veel in de problemen vanwege misverstanden door de manier waarop zij de betekenis van uitspraken interpreteert . Terwijl ze probeert de wereld om haar heen te begrijpen, valt na jaren alles eindelijk op zijn plaats wanneer Keiko wordt aangenomen als parttimer in een buurtsupermarkt. Ze vertellen haar precies wat ze van haar verwachten en wat ze moet doen, tot op de minuut, en ze heeft eindelijk het gevoel nut te hebben nu zij begrijpt wat er van haar wordt verwacht.

In het tweede deel worstelt ze met het perspectief van buitenstaanders op haar levenstraject, en in het derde deel komt ze echt tot haar recht als eigen persoon.

Ik hou ervan dat dit verhaal Keiko niet veroordeelt. Wij nemen slechts waar. Ze krijgt geen diagnose en ze wil ook niet gediagnosticeerd worden. Wat Keiko wil is leven op haar voorwaarden en geaccepteerd worden zoals ze is. De auteur slaagt erin om prachtig te beschrijven hoe maatschappelijke verwachtingen een druk kunnen leggen op mensen die, om welke reden dan ook, niet kunnen leven zoals de meerderheid. En hoe proberen te voldoen aan die verwachtingen eigenlijk meer kwaad kan veroorzaken dan mensen laten zijn wie ze zijn. Ik geloof dat de auteur geweldig werk heeft geleverd door de algehele toon licht en zelfs gezellig te houden, terwijl zij sociaal commentaar geeft.