Een pakkend, meeslepend en erg mooi eerste deel

Bij de aankondiging van deze nieuwe feelgoodserie was direct mijn nieuwsgierigheid getriggerd. Ik heb in het verleden al twee eerdere feelgood van Tamara Postma gelezen, dus ik ben erg benieuwd naar deze nieuwe serie. De covers zijn zonder twijfel erg uitnodigend, speels en weten door de kleuren en de subtiliteit echt je aandacht te trekken. Ik heb goede verwachtingen.


Zij en ik. Wij zijn een oxymoron. Jamie en Hazel lijken in geen enkel opzicht samen te gaan, Hazel houdt van kleur, glitters en is een flierefluiter. Jamie houdt van zwart, wit en grijs, is materialistisch ingesteld en is een enorme workaholic. Toch zitten ze al vanaf hun geboorte met elkaar opgescheept, aangezien hun moeders beste vriendinnen zijn. Het lijkt het perfecte recept voor opbloeiende liefde, toch? Toch koesteren Jamie en Hazel een diepgewortelde afkeer voor elkaar en doen ze er alles aan om het leven van elkaar zuur te maken. Maar de grens tussen liefde en haat is dun...


Wat een bijzonder, pakkend, mooi en meeslepend eerste deel. Met dit deel zet Tamara Postma ook direct een hoge verwachting neer voor de volgende delen die op dit deel van de serie gaan volgen. Tamara Postma heeft een levendige, vlotte en vrij krachtige schrijfstijl en ontzettend scherpe en leuke humor. Hierdoor vlieg je door het verhaal en verlies je je in het verhaal van Hazel en Jamie.

Het verhaal is geschreven vanuit een dubbel perspectief, dat van Jamie en van Hazel. Beide personages kunnen niet verder uit elkaar liggen, maar Tamara Postma heeft ze met gevoel en aandacht uitgewerkt en zo neer weten te zetten dat je zonder enige moeite met hen beide mee kan gaan in de verhaallijn en de emoties en gevoelens die ze ervaren. Door dit dubbele perspectief weet Tamara Postma ook een fantastisch spanningsveld tussen de twee personages te creëren die voelbaar is.

Het verhaal begint bij de geboorte van Jamie en Hazel, waarbij het lot ervoor zorgt dat de levens van de twee vanaf dat moment met elkaar verbonden zullen zijn. Het is een pakkend en meeslepend verhaal. De diepgewortelde afkeer die Jamie en Hazel voor elkaar hebben weet Tamara Postma op grappige en luchtige wijze onder woorden te brengen. Het verhaal zit vol bizarre, ontroerende, aangrijpende en mooie momenten en meermaals wil je als lezer de twee door elkaar schudden en hopen dat ze eindelijk het licht gaan zien. Zeker de actie van Jamie in het plot en de cliffhanger, weet me compleet te overrompelen en zag ik niet aankomen. Ik was dan ook even boos en flabbergasted dat hij deze actie ondernam, wel geeft dat natuurlijk een onwijs verlangen en drang na deel twee, want OMG.. Tamara Postma.. nu wil ik weten hoe het afloopt.

Alles wat ik aan je haatte is een pakkend, meeslepend en erg mooi eerste deel van een veelbelovende feelgood serie. Tamara Postma weet beide personages, die dag en nacht van elkaar verschillen, met enorm veel aandacht en finesse uit te werken dat je in hun huid kan kruipen. Het is levendig, vlot, luchtig en met erg veel humor geschreven. De wendingen en gebeurtenissen houden je echt aan het boek gekluisterd, laat staan het overrompelende plot en de cliffhanger waarmee deel eindigt... ik kijk uit naar deel twee.