Een prachtige, indrukwekkende en realistische roman

Nadat ik de vijfdelige misdaadroman-serie van Sophie Ester gelezen heb, ben ik erg nieuwsgierig hoe Kirstin Rozema onder haar eigen naam romans schrijft. Ik verwacht een heel ander soort verhaal als dat ze onder haar pseudoniem schrijft, maar aangezien ze ontzettend goed schrijft, heb ik ook hoge verwachtingen van haar nieuwste roman. Het boek heeft in ieder geval al een uitnodigende en warme cover.


Netta is weduwe en nu haar kinderen allemaal zijn uitgevlogen, ervaart ze het lege nestsyndroom. De stilte en leegte overvallen haar. Tijdens een van haar vele boswandelingen ontmoet ze Caz, een ex-beroepsmilitair die beschadigd is door PTSS. Netta wil eerst hun relatie zakelijk houden, maar hun band groeit. Als de bouwwerkzaamheden de PTSS klachten van Caz verergeren biedt Netta hem een slaapplaats aan. Haar kinderen maken zich zorgen, weet Netta wel waar ze aan begint?


Wat een realistisch, goed en mooi boek. Kirstin Rozema heeft een levendige, natuurlijk en vlotte schrijfstijl waardoor je heerlijk wegdroomt in dit leuke en verhaal van Netta. Alles in dit verhaal lijkt zo te kloppen en voelt zo realistisch aan dat het voelt alsof het een waargebeurd verhaal is.

We volgen het verhaal vanuit Netta, een vijftigjarige vrouw die weduwe is en haar kinderen allemaal besluiten in een vrij kort tijdsbestek om het huis uit te gaan. De keuze voor dit personage als hoofdpersonage vind ik ontzettend origineel en leuk, weer eens echt wat anders dan de meeste romans. Kirstin Rozema weet Netta met haar emoties, gevoelens en zeker het lege nestsyndroom dat ze ervaart goed te beschrijven. Ook haar beste vriendin, als wel haar vier kinderen met heel uiteenlopende karakters als Caz de beroepsmilitair met PTSS zijn heel natuurlijk, goed en realistisch neergezet.

Het verhaal heeft een mooie opbouw en begint op het moment dat haar kinderen haar overvallen met het nieuws het huis te verlaten. Het verhaal wordt hierdoor langzaam en mooi opgebouwd. Ik vind Netta en de manier waarop ze zorgzaam en liefdevol met gebeurtenissen in haar leven omgaat echt heel mooi beschreven. Hierdoor voel je echt met Netta mee en gun je haar echt weer een mooi en gelukkig leven. Daarbij vind ik het mooi hoe Kirstin Rozema naast de hoofdverhaallijn van Netta en haar lege nestsyndroom ook het verhaal van Caz en haar vier kinderen en hun verhaallijnen weet te verwerken. Ze weten elkaar prachtig te overlappen en aan te vullen. Op prachtige wijze sluit deze mooie roman af.

Thuishaven is een prachtige, indrukwekkende en realistische roman. Alleen al de keuze van Netta, de vijftig jarige weduwe met het lege nestsyndroom als hoofdpersonage, is een originele keuze. Ze is goed en realistisch uitgewerkt, waardoor je echt met haar meegaat in het verhaal en haar zoektocht naar nieuw geluk en een nieuwe invulling in haar leven. Het verhaal voelt erg natuurlijk en waarheidsgetrouw aan, ik ben erg onder de indruk.