Een ontroerend, krachtig verhaal over omgaan met het gaan verliezen van een dierbare

Een ontroerend, krachtig verhaal over omgaan met het gaan verliezen van een dierbare. De kracht zit voornamelijk in de afwisseling in perspectief. Je leest namelijk om en om het verhaal vanuit twee (tweeling)broers, Bas of Seb, waarbij het verhaal in het volgende hoofdstuk niet verder gaat, maar dezelfde gebeurtenis vanuit een ander perspectief wordt geschetst. Dat is erg knap, vooral omdat de gedachten van beide personages dezelfde gebeurtenis anders maken. Je lijkt te lezen hoe een van de twee iets ervaart en hoe deze aankijkt tegen (de reactie van) zijn broer, maar toch blijkt het in het volgende hoofdstuk vanuit de andere broer net even anders te liggen, waardoor je als lezer een completer beeld krijgt. De kern van het verhaal en de afgebakende gebeurtenissen blijven daarbij wel gelijk.

Wat de jongens meemaken, grijpt je aan. Ze gaan hun moeder verliezen en hun vader is al overleden. Als hun moeder zegt dat alleen een drakenei haar kan redden, voel je de fantasie al wat ruimte krijgen in dit boek. Die ruimte wordt groter naarmate het verhaal vordert. De jongens gaan 's nachts op jacht naar het drakenei en maken van alles mee: een kermis die verschijnt en verdwijnt en ze komen via een poort in een bizarre wereld met reuzen en andere wezens. Die wending van eerst dicht bij de realiteit naar het fantasierijke verbeeldt goed de strijd van de jongens die ze doormaken, maar is wel even schakelen. Goed om kinderen daar op voor te bereiden.

De taal die gebruikt wordt, is sterk, beeldend en grijpt je. De sfeervolle, zachte, zeer gedetailleerde tekeningen van Alain Verster maken het verhaal af. Daar zit heel wat tederheid en warmte in en juist dat is iets wat toch wel voelbaar is in het gehele verhaal.

Vanwege de diepere lagen, de krachtige taal en het onderwerp is dit boek het meest geschikt vanaf groep 8.