Een heerlijk eigenwijs prentenboek

Een heerlijk eigenwijs prentenboek, waarbij de grappige en speelse dynamiek van de illustraties het verhaal prachtig verbeelden. Als de prenten de luisteraars niet bij het verhaal houden, doen het ritme van de tekst en de terugkerende elementen in de tekst dat wel.

Marlien Crooijmans heeft met 'Peppie Poepvlieg' het onderwerp eten en proeven op een verrassende wijze verpakt. In haar eerdere boek 'Flamingo Fien lust geen roze' maakten we al kennis met een zeer eigenwijze flamingo die moeilijk deed over bepaald eten. Nu maken we kennis met Peppie Poepvlieg die poep niet lekker vindt en dat terwijl hij nog wel poepvlieg heet. Dat is misschien wel nóg onhandiger. Niet zo gek dus dat hij de poepvliegschool niet leuk vindt. Dat zien we ook meteen aan het verontwaardigde gezicht op de eerste bladzijde. Bij elk type drol dat wordt geïntroduceerd door de juf zien we Peppie andere dingen doen: 'ik wil liever over lekkere dingen leren!' Voor kinderen herkenbaar en begrijpelijk dat hij liever snoep wil en dat hij liever niet vies wil worden van poep.

Mooi aan het verhaal is dat alles wat voorbij komt iets te maken heeft met eten, waarbij specifieke woorden dikgedrukt zijn die het onderzoekende goed verwoorden. Denk aan kijken, ruiken, meten, voelen en proeven. Ook iets wat je direct met kinderen kunt bespreken als het gaat om wat zij eten en hoe zij eten, want eet je iets misschien niet omdat het anders ruikt of vreemd proeft? Je voelt aankomen dat het verhaal toewerkt naar iets wat Peppie wel lekker gaat vinden, maar voor de meeste kinderen zal dat besef pas komen als Peppie in gesprek gaat met Messie mestkever. Deze kever is een kenner als het gaat om poep en dat helpt Peppie. Die spanningsopbouw en het eind zijn toch enigszins verrassend en dat maakt dat kinderen geboeid zullen luisteren.

Het verhaal wordt beschreven in een zeker ritme, waarbij het ritme over het algemeen natuurlijk en vloeiend loopt, waardoor het prettig voorleest. De illustraties maken dit boek tot een waar feestje, ook al ogen ze wat somber, de kleuren passen perfect bij de setting van dit verhaal. Doordat de achtergrondkleuren wat fletser zijn, maar vooral door de diepte in de illustraties, wordt de aandacht ook direct naar de poepvliegen en andere dieren getrokken. Dat helpt bij het vasthouden van het verhaal. Peppie ziet er ook nog eens heel grappig en aandoenlijk uit. Je haalt hem zo uit zijn poepvliegschoolklasje.