Lezersrecensie
Een verrassend en prachtig boek dat rust uitstraalt, maar tegelijkertijd ook een (innerlijke) strijd naar voren laat komen
'De woorden moesten soms over hobbels heen of zaten aan een elastiek in zijn keel, dat voelde hij wel, maar het lukte altijd om te zeggen wat hij wilde.'
'Windstil' is een verrassend en prachtig boek dat rust uitstraalt, maar tegelijkertijd ook een (innerlijke) strijd naar voren laat komen. Het verhaal gaat over Jonas die stottert en over de band tussen vader en zoon. Op een krachtige wijze laat Saskia Eelman zien hoe Jonas om gaat met het stotteren en welke hobbels er allemaal zijn. Maar ook wordt duidelijk dat je soms maar weinig woorden nodig hebt om te zeggen wat je wilt.
Jonas gaat verhuizen naar het eiland waar zijn vader is opgegroeid. Zijn vader heeft het zelden over vroeger, en als hij wel wat vertelt over het eiland, is het zo beperkt dat Jonas eigenlijk meer wil vragen, maar dat doet hij niet. Vragen stellen vindt hij lastig, door zijn stotteren, helemaal aan zijn vader, die heel anders om gaat met het stotteren van Jonas dan zijn moeder. Zijn vader vindt het allemaal maar ingewikkeld en pas aan het eind van het verhaal wordt duidelijk waarom. Met regelmatig wat flashbacks naar onder andere de sessies die Jonas heeft bij Rob, de stottertherapeut, krijgt het verhaal steeds meer diepgang. Ondertussen lees je wat Jonas meemaakt op het eiland: gebeurtenissen op school, de band met een klasgenoot Maartje, het logeerpartijtje van zijn beste vriend Boris en de ontmoeting met de oude man Leendert (die ook stottert) en zijn hond Jaap. Al deze gebeurtenissen hangen op ingenieuze wijze met elkaar samen.
De stilte en de rust stralen uit dit boek, terwijl er best veel gebeurt en het verhaal zeker een bepaalde diepgang heeft. De opbouw van de gebeurtenissen is sterk, waardoor je steeds nieuwsgieriger wordt naar wat er gaat gebeuren. Door de beschrijvingen van de natuur, de dieren en de sfeervolle illustraties van Charlotte Peys blijf je geboeid tot het eind én voel je de stilte die er mag zijn, nog meer. Die illustraties van de omgeving hebben allemaal dezelfde groenige kleuren en laten veel aan de verbeelding over.
Een zeer goed boek om te gebruiken wanneer je stotteren of taalproblemen wilt bespreken. Dit boek laat niet alleen zien dat stotteren ingewikkeld is, maar juist ook hoe je er als stotteraar en als omstander mee om kan gaan.
Meest geschikt vanaf een jaar of 10.
'Windstil' is een verrassend en prachtig boek dat rust uitstraalt, maar tegelijkertijd ook een (innerlijke) strijd naar voren laat komen. Het verhaal gaat over Jonas die stottert en over de band tussen vader en zoon. Op een krachtige wijze laat Saskia Eelman zien hoe Jonas om gaat met het stotteren en welke hobbels er allemaal zijn. Maar ook wordt duidelijk dat je soms maar weinig woorden nodig hebt om te zeggen wat je wilt.
Jonas gaat verhuizen naar het eiland waar zijn vader is opgegroeid. Zijn vader heeft het zelden over vroeger, en als hij wel wat vertelt over het eiland, is het zo beperkt dat Jonas eigenlijk meer wil vragen, maar dat doet hij niet. Vragen stellen vindt hij lastig, door zijn stotteren, helemaal aan zijn vader, die heel anders om gaat met het stotteren van Jonas dan zijn moeder. Zijn vader vindt het allemaal maar ingewikkeld en pas aan het eind van het verhaal wordt duidelijk waarom. Met regelmatig wat flashbacks naar onder andere de sessies die Jonas heeft bij Rob, de stottertherapeut, krijgt het verhaal steeds meer diepgang. Ondertussen lees je wat Jonas meemaakt op het eiland: gebeurtenissen op school, de band met een klasgenoot Maartje, het logeerpartijtje van zijn beste vriend Boris en de ontmoeting met de oude man Leendert (die ook stottert) en zijn hond Jaap. Al deze gebeurtenissen hangen op ingenieuze wijze met elkaar samen.
De stilte en de rust stralen uit dit boek, terwijl er best veel gebeurt en het verhaal zeker een bepaalde diepgang heeft. De opbouw van de gebeurtenissen is sterk, waardoor je steeds nieuwsgieriger wordt naar wat er gaat gebeuren. Door de beschrijvingen van de natuur, de dieren en de sfeervolle illustraties van Charlotte Peys blijf je geboeid tot het eind én voel je de stilte die er mag zijn, nog meer. Die illustraties van de omgeving hebben allemaal dezelfde groenige kleuren en laten veel aan de verbeelding over.
Een zeer goed boek om te gebruiken wanneer je stotteren of taalproblemen wilt bespreken. Dit boek laat niet alleen zien dat stotteren ingewikkeld is, maar juist ook hoe je er als stotteraar en als omstander mee om kan gaan.
Meest geschikt vanaf een jaar of 10.
1
Reageer op deze recensie