Lezersrecensie
Even lekker ontsnappen naar Somerset
Dit debut van Hilde Veeren neemt je langzaam mee naar de ruigheid van Somerset en hoofdpersoon Molly's verblijf daar. Eerst wil ze niet gaan maar als ze er is, is het alsof Molly er altijd heeft gewoond. Je maakt kennis met de opmerkelijke bewoners van haar dorp en ook de Antique Road Show komt langs.
Hilde schrijft heel beeldend en Molly neemt je mee in haar gedachten die - heel herkenbaar - niet altijd bij de werkelijkheid aansluiten. Wat ik het leukste aan Molly vind, is haar doorzettingsvermogen. Wandelen is vaak een manier om haar tegenslagen aan te gaan en ook dat is herkenbaar want ook ik ben een fervente wandelaar. En na het lezen van dit boek wil ik echt een keer in Engeland gaan wandelen, bij voorkeur in Somerset.
Het boek doet me ook denken aan de boeken van de schrijfster Nicky Pellegrino, een van mijn lievelings schrijfsters die net als ik uit Nieuw-Zeeland komt en ook vaak over twee landen schrijft. Dat vind ik dus ook heel herkenbaar.
In Duinroos refereert Molly meerdere keren aan het wandelboek, The Salt Path (Het Zoutpad) van Raynor Winn, dat ik ook met veel plezier heb gelezen. Leuk dat Molly in het boek ook stukken loopt van het pad dat Raynor liep.
Waarom ik het boek vier sterren geef, is omdat de plot mij niet zo boeit. Ik wil niets weggeven maar ik vind Molly's gedachten, belevenissen en liefdesperikelen zo boeiend dat het van mij niet zo groots uitgepakt zou hoeven worden. Juist omdat Molly zich zo ontwikkelt en steeds meer haar pad vindt. Dat neemt niet weg dat ik enorm heb genoten van dit boek en me verheug op het volgende deel van de serie!
Hilde schrijft heel beeldend en Molly neemt je mee in haar gedachten die - heel herkenbaar - niet altijd bij de werkelijkheid aansluiten. Wat ik het leukste aan Molly vind, is haar doorzettingsvermogen. Wandelen is vaak een manier om haar tegenslagen aan te gaan en ook dat is herkenbaar want ook ik ben een fervente wandelaar. En na het lezen van dit boek wil ik echt een keer in Engeland gaan wandelen, bij voorkeur in Somerset.
Het boek doet me ook denken aan de boeken van de schrijfster Nicky Pellegrino, een van mijn lievelings schrijfsters die net als ik uit Nieuw-Zeeland komt en ook vaak over twee landen schrijft. Dat vind ik dus ook heel herkenbaar.
In Duinroos refereert Molly meerdere keren aan het wandelboek, The Salt Path (Het Zoutpad) van Raynor Winn, dat ik ook met veel plezier heb gelezen. Leuk dat Molly in het boek ook stukken loopt van het pad dat Raynor liep.
Waarom ik het boek vier sterren geef, is omdat de plot mij niet zo boeit. Ik wil niets weggeven maar ik vind Molly's gedachten, belevenissen en liefdesperikelen zo boeiend dat het van mij niet zo groots uitgepakt zou hoeven worden. Juist omdat Molly zich zo ontwikkelt en steeds meer haar pad vindt. Dat neemt niet weg dat ik enorm heb genoten van dit boek en me verheug op het volgende deel van de serie!
1
Reageer op deze recensie